Het was lente

Mijn vorige blog eindigde waar ik nu begin: de toerlanglauftocht rondom Abisko die ik zou begeleiden. Na een lange wachttijd op Uppsala – waar ik mijn vorige blog probeerde te posten- kwam de nachttrein dan toch. Met mijn ingepakte pulka, die er uitziet als lijkkist (ik vraag me altijd af wat mensen denken als ik daarmee rond rij- om hem iets hanteerbaarder te maken heb ik mijn kanokarretje eronder gebonden), ging ik de trein in, en vond ik een mooi plekje waar ik mijn pulka kwijt kon. Dat mooie plekje was maar van korte duur, want al snel kwam de conducteur die vertelde dat ik mijn pulka in mijn coupé moest meenemen.

Dat werd een uitdaging, want de toch al erg kleine coupé lag al vol met bagage van de andere reizigers. Gelukkig bleek dat er maar 5 mensen in onze coupé zouden komen, dus kon mijn pulka op het lege bed liggen. Niet iedereen had even veel geluk met de bagage. Twee deelnemers uit onze groep hadden vanwege het winterse weer vertraging op hun vlucht, en konden hun aansluitende vlucht ter nauwer nood halen, met als gevolg dat ze zonder  bagage in Abisko aankwamen. Dankzij wat creativiteit – waarbij kleding en spullen van andere deelnemers gedeeld werden en snowshoes en sneeuwscooter pakken gehuurd werden-  konden we toch op weg. Voor 2 deelnemers werd het dus een snowshoe-huttentrektocht in plaats van een BC langlaufhuttentrektocht. Het was weer een gaaf en gezellig avontuur, waarbij ik ook mijn nieuwe knalgele wintertentje – alias gouden villa- heb kunnen testen. En  het is me weer gelukt om op de landelijke tv te komen (zie filmpje onder deze tekst), al is het wel iets minder prominent als de vorige keer.

Na terugkomst uit Abisko moest ik weer volle bak aan de slag: ik had examen van Psychologie en moest dus studeren. Dat studeren, en vooral onthouden van dingen, is toch wel een dingetje. Het is super interessant, maar om alle verdedingsmechanismes die Freud bedacht heeft in het Zweeds te onthouden is best lastig. En om dat te kunnen reproduceren tijdens het examen is nog lastiger. Uiteindelijk ben ik toch weer geslaagd met een C (vergelijkbaar met een 8) en  ben ik nu weer begonnen aan de vervolgcursus dat onder andere gaat over ontwikkelingspsychologie en de ontwikkeling van onze hersenen.

Ik heb nog nooit zoveel diploma’s bij elkaar gesprokkeld als in het afgelopen jaar. En mijn diploma-sprokkel-actie gaat onverminderd door. Bij Zweeds ben ik begonnen met de laatste klas: SVA3. Als ik dat heb afgerond, zou ik mogen instromen op de universiteit. In tegenstelling tot psychologie is dit totaal niet interessant en motiverend. Net als bij  psychologie is alles (met uitzondering van het examen)  online, vinden er geen lessen plaats en moeten we alleen dingen lezen (in het digitale boek) en huiswerk maken (waar we alleen een cijfer voor krijgen, maar geen terugkoppeling over wat goed en minder goed is). Helaas zijn ook de onderwerpen oninteressant: analyses van oude literatuur. Spreken doen we niet – en dat is juist wat ik het meest leerzaam vind- we moeten alleen een keer een presentatie geven. Echt veel nuttige dingen leer ik  hier niet, maar ik wil deze klas toch afmaken (al kijk ik er naar uit als ik hier mee klaar ben). Je weet nooit of ik ooit nog eens wil gaan studeren op de universiteit. 

Naast studeren was het ook weer tijd om hard te werken. Het is me eindelijk gelukt om mijn www.upptackk.se website in 3 talen te publiceren. Vraag niet wat voor obstakels ik onderweg ben tegengekomen en hoeveel keer ik opnieuw moest beginnen, maar nu ben ik blij (en best een beetje trots)  dat het me toch gelukt is. De paradepaardjes van de website zijn natuurlijk de 2 reizen die ik met collega outdoor trainer en wildernisgids Giles in augustus in Zweden aanbied. Ben je nog op zoek naar een leuk (en leerzaam) avontuur? Kijk dan eens op http://www.upptackk.se/nl/reizen

Voordeel van het vele binnen zitten was dat ik mijn tuin goed in de gaten kon houden. Ik had de hoop dat de lynx mijn tuin nog eens zou bezoeken, maar helaas heb ik alleen maar veel vogels en reeen gezien (wat overigens ook leuk was). Hierdoor ben ik wel weer begonnen met het tekenen en schilderen in mijn natuurdagboek (foto’s hiervan volgen later).

Sinds een  aantal weken volg ik een natuurcursus om meer te leren over bossen (en daarbij behorende plantjes, paddenstoelen en mossen). Elke les moet iedere deelnemer 5 minuten over een bepaalde plant, mosje of paddenstoel presenteren. Dat is best een uitdaging vanwege alle specifieke termen, maar wel weer een goede manier om mijn Zweeds te verbeteren.

Onlangs was er een gastlezing over de Zweedse bossen. Dat was eigenlijk een hele schokkende presentatie, omdat de  meeste oerbossen in Zweden verdwenen zijn en er heel veel bossen gekapt worden. Eigenlijk was dit niets nieuws, maar wel heel confronterend. De meeste bossen in Zweden zijn plantages, waarbij het hout vanwege commerciele belangen zo snel mogelijk moet groeien. Veel van het hout wordt geexporteerd. Bij het kappen moet er  5% van het bos ‘ behouden’  blijven. En dat gebeurt vaak door een paar eenzame bomen te laten staan. Voor de biodiversiteit is dat een ramp. De dieren worden verjaagd, maar ook de mossen en planten die in het bos leven verdwijnen.De lezing werd afgesloten met de woorden ‘En dan proberen we de tropische regenwouden in het buitenland te beschermen, terwijl wij hier onze bossen verwoesten’.  Sinds deze lezing kijk ik toch anders naar bossen –  maar geniet ik nog  steeds van het feit dat ik vanuit mijn huis binnen een paar honderd meter in (al dan niet aangeplante) bossen kan zijn.

Toen ik thuis kwam uit Abisko leek de winter weer even terug te zijn dankzij een flinke laag verse sneeuw. Dat was voor mij de ultieme kans om nog een laatste keer dit seizoen in de Norbergse sneeuw te langlaufen. Met pasen was er een paas-orientatie-training waar veel van de sneeuw al was verdwenen (en vervangen was door ijskoud water….met als gevolg: natte voeten).

Toen de lente aangebroken leek te zijn heb  ik mijn ski’s in de zomerwax gezet en wilde ik op de racefiets stappen. Vanwege de gravel op de weg werd dat toch de mountainbike die inmiddels van zomerbanden voorzien was. Alleen mijn fatbike heeft nu nog spijkerbanden, en dat was maar goed ook. Want al snel nadat ik mijn zomerbanden op mijn fietsen had gelegd, lag er weer een laagje sneeuw en was de winter weer terug.

Dat kwam mooi uit, want er stond nog een back country skireis op het programma: die naar Sylarna die ik met collega Mieke mocht begeleiden. Met mijn lijkkist op wieltjes ging ik weer op reis met de trein. Het  was weer mooie reis, met wisselende sneeuwcondities. Af en toe hadden we sneeuw waarin we diepe wegzakten en in lager gelegen gedeelte was in het  moeras geen sneeuw meer waardoor de ski’s uit moesten en we de pulka moesten dragen. Niet alleen de sneeuw was wisselend, maar ook het weer was wisselend. We hebben zon, regen, sneeuw en (vooral ’s avonds en ‘ s nachts) veel storm en harde wind gehad waardoor ik minder gekampeerd heb in mijn tentje. De nachten dat ik gekampeerd heb, waren vooral erg luidruchtig door het klapperen van het tentdoek.

Na terugkomst in Norberg leek het echt lente te zijn en begon ik met het ontmossen van mijn gras. Mijn nieuwe tweedehands ontmosser bleek goed te werken, want de dag erna was er geen mos meer op mijn grasveld te zien; alleen maar witte sneeuw. Dag lente, hallo winter! Inmiddels is de sneeuw overigens weer weg, dus nu ook mijn back country ski’s in de zomerwax gezet zijn, mag de lente echt komen!

Mijn sociale leven in Norberg is weer in volle gang: de eerste twee bestuursvergaderingen van de orienteringsclub zitten er op. Ook heb ik al met mijn ‘motionskommitté’ vergaderd. Het motionskommitté is verantwoordelijk voor Naturpasset en tips promenad. Over tips promenad heb ik in mijn voorgaande blogs al wat geschreven – dat is een soort wandelspeurtocht waarbij je onderweg vragen moet beantwoorden. Ik heb daar bij de natuurclub twee keer aan meegedaan en twee keer gewonnen. Waarschijnlijk is dat de reden geweest dat ik gevraagd werd om ‘ chef tips promenad’ (voorzitter van het motionskommitté) in het bestuur van de orienteringsclub te worden! Ik moet dit jaar zelf ook 2 of 3 tipspromenad in elkaar zetten. Dat houdt ook in dat ik voor elke tipspromenad 12 vragen voor volwassenen en 12 vragen voor kinderen moet bedenken. Dat wordt best een uitdaging om geschikte Zweedse vragen te bedenken….een vraag over het songfestival in Zweden mag natuurlijk niet ontbreken. Mocht je nog leuke vragen hebben, dan hoor ik dat graag!

Naturpasset houdt in dat mensen van mei tot en met september te voet of met de fiets met een orienteringskaart rondom Norberg controle punten moeten vinden die op de kaart ingetekend staan en in het echt herkenbaar zijn aan wit/oranje bordjes met een letter erop. Er zijn elk jaar 2 fiets en 2 wandelkaarten, en je raadt het al: ook hiervoor moest ik een van die kaarten met punten in elkaar zetten. Inmiddels zijn de kaarten klaar om gedrukt te worden. En nu maar hopen dat de punten goed zijn ingetekend en dat ik de checkpoints goed ga ophangen…..