Na terugkomst van het laatste ‘schoolreisje’ (zie voorgaande blog) hadden we nog 1 week school. Die week stond in het teken van het repareren van onze spullen, en dan vooral de kano’s. De kano’s hadden toch veel te lijden gehad van het avontuur en konden dus wel wat extra liefde gebruiken. Uiteraard heb ik die aan mijn geliefde Petter gegeven.
Niet alleen de kano’s hadden veel te lijden gehad tijdens de tocht, maar ook onze handen en voeten. Mijn handen waren zwart en smerig van de reis en zaten vanwege al dat linen (waarbij je handen voortdurend nat zijn en de lijn die aan de kano zit regelmatig in je handen snijdt) vol met wondjes. Het heeft even geduurd voor ik mijn handen weer schoon en wondvrij heb gekregen. Ook mijn voeten waren, doordat ze de hele dag in natte neopreen sokken zaten, net dikke kussentjes waar ik op liep, maar ook dat is nu weer verleden tijd.
Op 2 juni, de laatste schooldag, was er een feestelijk afscheid waarbij we met de hele school in de gymzaal een gezamenlijke bijeenkomst hadden waarbij we – hoe kan het ook anders- onder andere hebben gezongen. Tot mijn schrik waren er veel medescholieren netjes en feestelijk gekleed, sommige zelfs met bloemenkransen, terwijl ik in mijn fietsoutfit een beetje uit de toon viel… Gelukkig hadden mijn klasgenoten wel hun standaard outdoor kleding aan en viel ik tussen hen niet zo heel erg op. Na het gezamenlijke afscheid met de school, hebben we ook nog met de klas gezamenlijk gelunched. En toen zat het er echt op.
Op de terugweg op de fiets flitste het schooljaar aan mij voorbij: leuke kanoreisjes met Petter, skireisjes met klompen sneeuw onder mijn geteerde ski’s, mooie handwerkprojecten, Zweedse woordspelletjes tijdens de autoritten naar onze kano- en skiavonturen en natuurlijk de dagelijkse fietstochtjes (die vooral in de winter vrij extreem waren). Dit zal ik vanaf nu allemaal moeten missen. Er is een einde gekomen aan mijn leven als scholiertje, en vanaf nu ben ik voor het eerst in mijn leven fulltime ondernemer. Dat is toch wat anders dan ‘parttime ondernemer naast in loondienst te zijn’.En dat betekent dus ook een nieuw begin.
Het werd dus ook de hoogste tijd om mijn bedrijf in Zweden te introduceren. Zo konden op een zonnige middag in juni mijn mega SUP op het meer uitproberen. Tijdens Zweedse Nationaldag op 6 juni heb ik mijn bedrijf UPPTÄCKK (oftewel: ONTDEKK op zijn Zweeds; heel consequent ook met een K teveel (vanwege mijn voor en achternaam die beiden met een K beginnen)) aan de Norbergse bevolking gepresenteerd. Via de gemeente had ik geregeld dat ik de Nya Lapphyttan (een terrein met allerlei nagebouwde hutjes uit de middeleeuwse ijzerindustrie) kon gebruiken voor mijn activiteitenmarkt. Mijn plan om het klein aan te pakken was iets uit de hand gelopen, waardoor het hele terrein vol stond met allerhande materialen. De hele dag kon men kennismaken met allerlei speelse activiteiten: pijl en boog schieten, slacklinen, tangram, mikado, kubb, een bal spel, een natuurschilderij maken en ik had rondom het terrein en in het bos een orienteringsroute uitgezet. Verder heb ik ook een workshop nature journaling gegeven.
Naast het begin als fulltime ondernemer, ben ik sindskort ook weer lokaas voor muggen. In Nederland (maar ook in andere landen) was ik altijd enorm in trek bij de muggen, maar vorig jaar was ik er ten volle van overtuigd dat de Zweedse muggen niets meer in mijn zagen. Helaas was dat maar tijdelijk, want ik heb inmiddels ontdekt dat de Zweedse muggen mij toch woest wild aantrekkelijk vinden.
Als vrijwilliger tijdens het Canadese kano symposium (een weekend waarbij Zweedse kano enthousiastelingen 2 dagen hun kano technieken konden verbeteren) werd ik er al op geattendeerd dat er aggressieve muggen zouden zijn. Omdat ik vorig jaar nauwelijks muggenbulten had wilde ik niet onnodig DEET smeren en deed ik dat dus ook niet. Helaas was dat niet zo’n slimme beslissing: ik was het grootste slachtoffer van de muggen. Vooral mijn enkels hebben het te verduren gehad: ze waren enorm dik en zaten vol met bulten.
Helaas was ik niet de enige die aantrekkelijk was voor een ander: in mijn tuin hangt een vogelhuisje aan een dode boom. Daar zat een nestje in met koolmeesjes waarvan de ouders af en aan vlogen om hun jongen te voeden. Blijkbaar vonden de buurtkatten dat ook interessant (ik wist niet eens dat er zoveel katten in de buurt waren), want zij kwamen omstebeurt op bezoek om te kijken of er nog lekkere vogeltjes te halen waren. Of de vogeltjes dat overleefd hebben weet ik niet…
Ook in Zweden is het droog en warm. Het heeft al sinds maart niet meer geregend en het is al tijden zonnig en warm. In april hielp de smeltende sneeuw nog wat om de natuur van water te voorzien, maar toen de sneeuw gesmolten was, was dat voorbij. Begin mei werd er een vuurverbod van kracht en doordat er een extreme kans op bosbranden was, vlogen er 3x per dag vliegtuigjes over om de bossen in de gaten te houden. In Zweden komen bosbranden regelmatig voor. In 2014 is er bij mij in de omgeving de grootste bosbrand sinds de jaren 50 geweest. Er is toen 13.800 hectare afgebrand, er zijn veel mensen geëvacueerd en 25 huizen afgebrand. Het was spannend of Norberg gespaard zou blijven voor de bosbrand. Gelukkig stond de wind toen gunstig en is dat niet gebeurd, maar de schrik zit er inmiddels bij de bevolking goed in. Tot vorige week heeft er een paar kilometer van mijn huis een week lang een bosbrand gewoed, maar gelukkig is de brand nu onder controle en is er de afgelopen dagen regen gevallen!
Het mooie weer heeft ook positieve kanten: het was heerlijk weer om te suppen en om op avontuur te gaan met mijn packraft. In een wilde bui bedacht ik me om met mijn vouwfiets en packraft op bezoek te gaan bij vrienden die ten zuiden van Norberg een huis gekocht hebben. Omdat ik vorig jaar gestrand was bij het riviertje in het dorp, wilde ik vanaf daar verder zuidelijk gaan, maar helaas was de waterstand niet zo hoog. Bij de eerste brug waar ik ging kijken, waren heel veel stenen zichtbaar, en daar zag het erg onpeddelbaar uit. Bij de brug even verderop zag het er niet veel beter uit maar toch besloot ik daar het water in te gaan. Dat bleef niet onopgemerkt, want toen ik net op pad was, reed er een auto achteruit om te kijken wat ik aan het doen was. Het was een ploeter- en klautertocht waarbij mijn packraft en vouwfiets over de stenen en omgevallen bomen heen getild moesten worden, maar het was wel weer een mooi avontuur.
Naast wateractiviteiten, gaan ook de orienteringstrainingen en wedstrijden gewoon door. Mijn deelnames zijn niet altijd even succesvol, maar ondanks de droogte (waarbij moerassen soms niet eens meer moeras zijn) lukt het met toch regelmatig om met bemodderde schoenen te finishen, en dat is ook een kunst!
Inmiddels ben ik steeds verder geïntegreerd. In Zweden zijn zogenoemde ‘tipspromenad’ (een soort puzzel-wandeltocht) vrij populair. Toen er bij de waterkrachtcentrale in Avesta een open dag was, werd er door de natuurvereniging een tipspromenad georganiseerd. Omdat mijn racefiets – als ik er zo over nadenk toch écht het grootste slachtoffer van mijn emigratie- dit jaar nog niet uit de garage geweest was (sorry racefiets…. ik schaam me diep, maar met die gravelweggetjes die soms overgaan in grote stenen is een racefiets toch niet de meest ideale fiets hier), ging ik met de racefiets naar de open dag. Bij het kraampje van de natuurvereniging was het druk en dus besloot ik – in het kader van de integratie – ook maar mee te doen aan de tipspromenad waarbij vragen over de Zweedse biodiversiteit beantwoord moesten worden. Ik dacht daarbij geen schijn van kans te maken, maar dat bleek onjuist. Toen ik thuis kwam werd ik gebeld dat ik een prijs had gewonnen. Ik had 9 vragen van de 10 vragen goed beantwoord en kreeg een leuk schilderijtje van een zandbij en de waterkrachtcentrale.
Afgelopen 2 weken ben ik in Nederland geweest, omdat ik een week in de Weerribben moest werken voor Outward Bound. De rest van de tijd heb ik vooral veel vrienden en familie bezocht. Helaas bleef het niet bij deze bezoekjes en moest ik ook een bezoekje aan de huisarts brengen. Ik had namelijk een grote rode kring op mijn rug. Naast muggen vinden teken mij blijkbaar ook onweerstaanbaar, want hoogstwaarschijnlijk heb ik de ziekte van Lyme opgelopen. Hopelijk ben ik er snel vanaf met de antibiotica die ik heb meegekregen.
Verder ben ik ook nog cultureel goed bezig geweest (althans, dat was de bedoeling): ik ben naar Naturalis geweest. Een aanrader voor diegenen die nog op zoek zijn naar een leuke activiteit tijdens de zomervakantie! De afdeling ‘de verleiding’ was mijn favoriet. Zo konden we paringsdansen van verschillende dieren nadoen, was er een spermarace waarbij je jouw zaadcel naar de eicel moest sturen (via een ‘gevaarlijke weg: zuuraanvallen van de vagina, aanvallen van witte bloedcellen, kans op verdwalen in de baarmoederhals etc.), en een zaadcellen flipperkast (waar je je moest laten bevruchten door de juiste zaadcel). Toen we, via het fallusfestival en de geile wand, bij de green porno kwamen, kon je ons opvegen. Op hilarische wijze werd de voortplanning van dieren uitgelegd (zoek op “green porno Isabella Rossellini” en je zult begrijpen wat ik bedoel (de whale is mijn favoriet, maar de meeste filmpjes zijn lachwekkend en educatief). Het gevolg hiervan was dat we in een onbedaarlijke lachbui uitbarstten en dat er 2 museummedewerkers kwamen kijken of het wel goed met ons ging.
Voor de mensen die zich zorgen maken of ik al een nieuwe vriend heb (deze vraag wordt me regelmatig gesteld, net of ik zonder vriend geen leven heb ha ha ha), heb ik goed nieuws. Ik heb in Naturalis tijdens de Blind Date mijn ideale partner gevonden: De grote aardslak!
Volgens Naturalis zijn wij het perfecte paar. En het leuke is: deze slak, pantersnigel op zijn Zweeds, leeft ook gewoon in Zweden. Dus er is nog hoop dat het nog goed komt met mij. Wie weet ligt hij in mijn achtertuin al op me te wachten!
Wat heerlijk te lezen dat je het zo naar je zin hebt in Zweden en de avonturen nog volop jou kunnen verrassen. Veel succes met je ondernemerschap Katja. Dat gaat ook vast goedkomen. Liefs van ons Martin en Tineke
Niet gaan tongzoenen hè ! Anders slim je zo’n naakterik gewoon in .
Mooi verhaal weer !!
Anders slik …….
Is niet slim en ook niet slim . Als je nu nog snapt wat
Ik bedoel
Hoi Katja
Heerlijk verhaal. En heel veel succes met je onderneming. Maar met jouw enthousiasme gaat dit natuurlijk lukken.
En jammer dat we elkaar niet konden treffen. Maar nogmaals bedankt voor de super mooie naamstickers.
Gr. Nicolette en Jeroen