Mountainbike oriënteringskamp

Na terugkomst vanuit Nederland ben ik maar een paar dagen thuis geweest. Die dagen dat ik thuis was, stonden vooral in het teken van mountainbiken ter voorbereiding op het mountainbike orienteringskamp dat voor de deur stond. Veel anders dan fietsen kon ik toch niet, omdat mijn hielspoor door mijn intensieve week werken in Nederland weer heel pijnlijk was.

Sinds vorig jaar zit ik in de werkgroep MTB orientering van het Zweedse orienteringsverbond. Tijdens een van de vergaderingen kwam het MTB O kamp dat in het hemelvaartweekend georganiseerd werd in Glasriket ter sprake. In mijn enthousiasme meldde ik me er direct aan zonder te kijken waar het precies was. Vanwege de drukte had ik ook weinig tijd genomen om me goed voor te bereiden. Zo kwam ik erachter dat het toch een stuk rijden was, waardoor ik toch een dag eerder dan ik in gedachten had moest vertrekken naar het zuiden des lands.

Op Hemelvaartsdag was de eerste wedstrijd en meteen een lange afstand. Last minute besloot ik om het nieuwe zadel van mijn fiets (waar ik door mijn testritjes van de voorgaande dagen nog beurse plekken van had) toch nog te vervangen door mijn oude vertrouwde zadel. Ondanks dat was ik net op tijd bij de start. In het begin was het even inkomen omdat het mijn eerste MTBO wedstrijd van het seizoen was. Op den duur zat ik in mijn ritme en omdat het een lange afstandsrace was, waren er ook veel rechte stukken op gravelpaden. Daar werd ik fanatiek en moedigde ik mezelf aan door te zeggen ‘fietsen, hier kun je het verschil maken’. Daar reed ik dan ook als een speer en passeerde ik veel deelnemers.

Op de technisch moeilijkere stukken waarbij je tegelijkertijd ook nog goed moest oriënteren op de kaart had ik wat meer moeite. Mijn doel was om niet als laatste in mijn klasse te finishen, en dat was met een tweede plaats meer dan gelukt. In de middag stond de training rondom Målerås glasbruk op het programma. Leuk en leerzaam om gewoon op het gemakje wat te proberen en te ervaren wat sneller en langzamer is.

Vrijdag was de sprintafstand. Na mijn resultaat van de dag ervoor was ik fanatiek…te fanatiek. Omdat ik had verwacht dat dat voornamelijk over asfaltwegen zou gaan, had ik mijn banden hard opgepompt; te hard bleek al snel. Het had geregend, miezerde nog en we hadden wat technischere paden over stenen en boomwortels. Dat werd dus al glibberend en glijdend omhoog en naar beneden rijden.

Naast deze fout maakte ik ook een paar andere fouten: een daarvan was dat ik dacht slim te zijn door een andere weg te pakken dan de anderen. Al snel bleek waarom niemand dat pad nam: ik kwam bij een hek uit (stond volgens mij niet op de kaart) en moest dus weer dezelfde weg terug. Dat waren kostbare minuten die ik verloor…. Toen ik eenmaal weer lekker in de wedstrijd zat, was de wedstrijd in minder dan een half uur alweer over. Dat is voor mij eigenlijk ook te kort. Door mijn gedrevenheid en enthousiasme maakte ik onnodige fouten (die voorkomen hadden kunnen worden als ik even rustig op de kaart had gekeken). Maar toch werd ik geen laatste… ’s Middags stond er weer een andere training op het programma, dit keer bij Orrefors glasbruk. Zo zagen we meerdere glasfabrieken en leerden we de regio Glasriket (het glasrijk) kennen. Ook ontdekte ik dat het vaak slimmer is om om te fietsen dan om een korter pad (dat niet befietsbaar is) te nemen.

Op zaterdag stond de ultra lange training op het programma. Je kon je daarbij opgeven voor verschillende afstanden: easy, long, very long en ultra. Toen ik mij een paar maanden geleden aanmeldde, leek long mij lang genoeg (ook ‘bang’ om niet voor de tijdslimiet terug te zijn). Toen echter bleek dat het gewoon een training was en er geen tijdslimiet aan zat, besloot ik mij om te boeken naar de ultra long afstand. Ik was er nu toch, en zo kon ik ook ultra long trainen in MTBO. Het eerste stuk ging over gravelpaden, en dat was goed aan mij besteed. Naar checkpoint punt 5 moest er een strategische keuze worden gemaakt: pak ik de kortste route (volgens de kaart niet helemaal fietsbaar) of neem ik de veel langere route. Ik koos het laatste, maar al snel bleek dat niet de slimste keuze te zijn: ondanks dat het volgens de kaart makkelijk fietsbaar leek te zijn, was dat niet overal het geval. Deze lange omweg kostte me veel tijd, en ik zag dat mede deelnemers waar ik eerst ver voor zat nu opeens ver voor míj zaten.

Na dit punt besloot ik rustig aan te doen en vooral te genieten. We kwamen weer op punten waar we de dagen daarvoor ook geweest waren, en gingen een stuk door een moeras. Hier moesten we een heel stuk over 2 planken fietsen. Een Deens groepje zat voor me, en vertoonden een leuk toneelstukje. Een van de mannen was waarschijnlijk moe, en viel tot 2 keer toe van de planken af in het (droge) moeras. Ik mocht daar natuurlijk niet om lachen, maar deed het toch…vooral toen hij de tweede keer viel… Dat het een ultra distance was, bleek wel toen ik na bijna 75 kilometer over de finish kwam (dat is voor MTB oriënteren echt veel).

Zaterdagavond was de loterij onder de deelnemers. Ik won ook een prijs en mocht van de tafel kiezen uit allerlei (niet al te mooie) glaswerkjes of een glazen diffuser die ik uiteindelijk maar koos.

Op zondag stond de middenafstand op het programma. Fietstechnisch ging het lekker, en reed ik ook op technische paadjes best lekker door. Wellicht hierdoor maakte ik veel orienteringsfouten waardoor ik bij een aantal punten helemaal verkeerd zat, en weer terug moest fietsen. Toch werd ik ook deze dag geen laatste. Gezien mijn doel van tevoren om geen laatste te worden in mijn klasse, was mijn doel behaald en mocht ik tevreden zijn.

Toch baalde ik ervan, als ik niet zo stom was geweest om door te fietsen zonder zeker te zijn waar ik was, had ik geen kostbare minuten verloren. Toch heb ik er weer veel van geleerd: het is beter om even te stoppen en op de kaart te kijken dan als een kip zonder kop door te fietsen (en denken te weten waar je bent en toch niet te zijn waar je denkt te zijn – maar volgens mij was dat vorig jaar ook al mijn conclusie – in het heetst van de strijd trap ik toch weer in die valkuil…). Tijdens de O ringen in juli zijn er weer nieuwe kansen en kan ik probeerde om mijn geleerde lessen in de praktijk toe te passen. Het was in ieder geval een mooie ervaring!