De maand augustus stond voor mij vooral in het teken van bijkomen van de drukke periodes die ik achter de rug had. Mijn plan om veel dingen voor mijn eigen bedrijf te doen – omdat ik het even rustiger leek te hebben – liep op niets uit omdat ik gewoon te moe was om daarop te focussen.
Daarom besloot ik maar – naast wat dingen regelen (onder andere het op laten lappen van mijn auto – maar dat duurde tot oktober voordat de reparatie kon worden uitgevoerd) – vooral leuke dingen te doen. Het nadeel van in Zweden wonen is dat er zoveel leuke dingen te doen zijn, dat je niet aan alles toe komt. Gelukkig heb ik een schriftje om op te schrijven welke avonturen ik nog wil doen, en in dat schriftje stond ‘Kloten’. Als je op Wikipedia opzoekt wat dat is, komt er ‘populaire benaming voor de teelballen’ op je scherm. Maar dat is niet het avontuur waar ik naar op zoek was, maar Kloten waar ik naar toe wilde ligt in een natuurgebied met mooie meren waar je – als ik de verhalen moest geloven- mooi kon peddelen. En toen kwam het volgende probleem: keuzestress. Welke vaartuig neem ik mee? De keuze viel op mijn zeekajak omdat die al meer dan een jaar niet gebruikt was en dus de meeste aandacht nodig had.
Dat werd meteen een goede test of ik in mijn eentje de kajak op het dak van mijn busje kon tillen, maar met wat improvisatievermogen lukte dat. Het werd een mooi avontuur: ik heb heerlijk gepeddeld, een boekje gelezen, geschilderd en overnacht op een mooi plekje. Het enige minpuntje was dat er veel meer mensen in het gebied aan het kanoën en kamperen waren waardoor ik het echte ‘ik ben in the middle of nowhere’ gevoel miste. En nee, het was absoluut niet druk, en ja ik ben gewoon enorm verwend dat ik hier thuis nooit iemand peddelend tegenkom…. Ondanks dat ik minder dan 30 uur weg was geweest, voelde het echt als ‘eruit te zijn geweest’. De conclusie was: deze microavontuurtjes moet ik vaker doen.
In mijn collectie vaartuigen zit sinds vorig jaar ook een Oost Duitse vouwkano. Ook deze kano was dit seizoen nog niet met me op pad geweest, en dus werd dat de hoogste tijd.
Voordat hij met mij op pad mocht, moest ik eerst weer proberen hoe de boot in elkaar gezet wordt met al zijn houten spantjes. Dat was een mooi binnenbouwproject.
Toen bleek dat ik hem best makkelijk in elkaar kon zetten, werd het tijd om hem weer – op een ander meer dan mijn ‘standaard’ meer – te gaan testen. En dat was – ik had niet anders verwacht – ook weer superleuk.
Tussendoor was het ook tijd voor wat mountainbike tochtjes, want ook eind augustus zou ik meedoen aan het Zweeds Kampioenschap (SM) MTBO.
Als voorproefje daarop was er in Falun weer een weekend met MTBO-wedstrijden. En deze wedstrijden gingen op zijn goed Zweeds gezegd ‘sådär’, oftewel ‘zozo’. Sterker nog: op dag 2 werd ik laatste.
Die zondag was sowieso niet mijn lucky day. Na 2 dagen ongeschonden op mijn mountainbike door de bossen te hebben geragd dacht ik even braaf boodschappen te gaan doen bij het winkelcentrum. Daar zag ik een stoepje niet, en stortte zo ter aarde met als gevolg geschrokken mensen en 2 gekneusde polsen. Met wat ijspacks probeerde ik dit euvel zo snel mogelijk op te lossen. Ik had nog precies 2 weken om daarvan te herstellen, want anders zou ik niet eens mee kunnen doen aan het SM MTBO.
Om mijn polsen te testen besloot ik ook nog met mijn packraft op een micro avontuur te maken naar de oudste overgebleven olieraffinaderij van de wereld: Oljeön. Dat klinkt als een industrieel uitje met weinig natuur, maar het leek in de verste verte niet op de olieraffinaderijen van Rotterdam.
In mijn hangmat genoot ik van de mooie zonsondergang en zonsopkomst. De dag erna peddelde ik een rondje langs het eiland en kwam ik nog langs twee visarenden die een nest op een van de eilanden hadden.
Vanwege een mysterieuze verdwijnactie van foto’s en filmpjes die ik genomen had, moest ik een paar dagen later weer terug om alsnog nieuwe foto’s te maken. Dat tochtje werd iets avontuurlijker dan gepland: toen ik bijna terug bij mijn auto was, moest ik een spoortje oversteken (daar komt normaal maar 2x per uur een trein voorbij) en precies toen ik bij het spoor was, was het spoor dicht en stond er een trein op het spoor die daar bleef staan. Omdat het al bijna donker werd, en dus niet zoveel geduld had, besloot ik op een creatieve manier de blokkade te ontwijken. Ik liep met mijn packraft op mijn rug naar een talud, klauterde daar omhoog, klom over een hek zodat ik vervolgens via een brug over het spoor kon lopen. Dat klinkt eenvoudig, maar was nog een heel avontuur dankzij een iets steiler talud dan gepland met losse steentjes. En achteraf gezien was wachten nog sneller geweest, want op het moment dat ik op de brug liep, begon de trein ook weer te rijden.
Eind augustus vertrok ik naar Zuid Zweden om daar Nederlandse langlaufvrienden aan te moedigen tijdens de Immeln swimrun. Ook mijn packraft mocht mee, en op de wedstrijddag mocht kip Trixie met mij mee om haar baasje en zijn vrienden aan te moedigen. Na een gezellig weekend, vertrokken zij weer naar Nederland. Ik had een weekje vakantie en verkende onder andere per fiets en packraft Åsnen national park. Daarnaast bracht ik nog een cultureel bezoekje aan het Ikea museum.
En toen was het weekend van de SM MTBO aangebroken. En zoals altijd met mountainbike oriënteringswedstrijden ging het soms best goed, en soms buitengewoon slecht. Op dag twee lag ik vrij goed in de race tot ik mijn focus verloor toen ik onderweg iemand tegenkwam en vervolgens als een kip zonder kop op zoek ging naar het checkpoint. Tot overmaat van ramp (of wellicht uit frustratie) kreeg ik mijn voet niet uit mijn klikpedaal en toen ik heel hard trok, bleef mijn plaatje in mijn pedaal hangen en kon ik mijn voet dus niet meer in mijn pedaal klikken. Op de laatste dag nam ik revanche (ik had reserveschoenen meegenomen), ging het wel weer lekker, behield ik mijn focus en eindigde ik op een derde plaats. Dat smaakt naar meer voor volgend jaar!
Weer een heel leuk verslag Katja. Je maakt genoeg mee om een boek te schrijven ☺️. Succes met al je ondernemingen.💪. Lieve groetjes Martin en Tineke
Mooi verslag van je avonturen. Je avonturen schriftje is gelukkig nog lang niet vol. Op naar de volgende tripjes.