Back to the 80’s: Traktatie, schoolreisje, verstoppertje en spreekbeurt

Nu ik weer officieel scholier ben, kon ik het niet nalaten om de dag voor mijn verjaardag, op school te trakteren. Omdat ik nog steeds een overdosis appels had, was ik ’s ochtends om 6 uur appels aan het schillen om er vervolgens appelflappen van te bakken. Zo kon ik tijdens ons wekelijkse klassenoverleg trakteren. UIteraard is er nog in het Zweeds voor me gezongen, waarbij ik braaf op mijn stoel moest blijven zitten, en mijn klasgenoten om me heen kwamen staan om te zingen. Leuk om te zien dat er verschillen zijn in hoe mensen in verschillende landen op verschillende manieren hun verjaardagen vieren: in Nederland staat de jarige hoger (op een stoel of tafel) dan diegenen die zingen. MIjn leraren en mede scholieren vonden vooral het woord ‘appelflap’ en ‘hieperdepiep hoera’ hilarisch. 

Na mijn traktatie en een voortgangsoverleg met mijn juf, ben ik in de auto gestapt naar Stockholm Arlanda, en vanuit daar naar Nederland gevlogen. Nee, de reden van de vlucht was niet omdat ik mijn verjaardag graag in Nederland wilde vieren (sterker nog: ik ben nooit zo’n fan van ‘verjaardag vieren’ – bij mij is het elke dag feest), maar omdat ik gevraagd was om een week training te geven voor Outward Bound aan scholieren van een internationale school. Het werd een drukke, leuke en leerzame week buiten zijn in Zeeland met super mooi weer waarbij we allerlei activiteiten gedaan hebben (suppen, kanoën, life saving, dynamics en meer). Tijdens de life saving activiteit werd ik wel keihard geconfronteerd dat ik een jaartje ouder was geworden. Ik was drenkeling en de scholieren hadden mij uit het water gered en ging fictief 112 bellen: ‘Vrouw van middelbare leeftijd ligt bewusteloos op het strand’. OMG, en ik maar denken dat ik nog een twintiger (nou vooruit: hooguit een dertiger) ben…. Ik was bijna uit mijn bewusteloosheid opgestaan om ze toe te spreken, en kon net mijn lach nog houden.

Op zondagavond kwam ik weer thuis in Zweden, en op maandagochtend zat ik alweer om half 8 in de auto voor mijn volgende ‘schoolreisje’: een kanotocht van 5 dagen op stromend water! Omdat buiten slapen voor mij tijdens schoolreisjes inmiddels traditie is geworden, besloot ik dat ook deze keer weer te doen. Ik had niet de tijd gehad om naar het weerbericht te kijken, maar ’s nachts kwam ik erachter dat ik dat maar beter wel had kunnen doen. Het begon te regenen (terwijl ik met mijn slaapzak op een stukje afdekzeil lag). Ik was nog wel zo bijdehand geweest om mijn allerkleinste buitentent mee te nemen, zodat ik in geval van regen de buitentent nog als een soort van zeiltje zou kunnen spannen, of de buitentent over mijn slaapzak zou kunnen leggen. Omdat ik geen zin had om in het pikkedonker mijn buitentent ergens aan vast te knopen, koos ik voor optie 2. ’s Ochtends bleek dat niet de meest verstandige keuze geweest te zijn: het zeiltje waarop ik met mijn slaapmatje lag bleek een zwembad te zijn geworden omdat het zeiltje groter was dan de buitentent….Gelukkig regende het inmiddels niet meer en kon ik alle natte spullen te drogen hangen. 

Die ochtend hebben we wat met de kano’s gespeeld in het wilde water. Ik zat met een Roemeense vrouw in de kano die voor Outward Bound Roemenië werkte. Haar Roemeense collega was de week daarvoor nog bij mij in Zeeland als trainer voor Outward Bound Nederland. Zo blijkt de wereld toch wel weer erg klein te zijn!

Na de wederom uitgebreide lunch konden we eindelijk (zo rond half 3) vertrekken voor onze kanotocht van die dag. Ik moet nog steeds wennen aan de grote hoeveelheden eten die hier tijdens tochten voorgeschoteld worden en kan niet echt wennen aan de tijdrovende warme lunches (met grote hoeveelheden zout en olie) tijdens de kanoreizen. Hierdoor lijkt een kanoreis meer van eetmomenten aan elkaar te hangen, dan dat er gepeddeld wordt…  Door ons late vertrek werd het spannend of we voor het donker bij onze volgende overnachtingsplek zouden aankomen. Helaas hadden we te maken met een te lage waterstand, waardoor we de kano’s het laatste stuk moesten dragen. De dag ervoor konden we de kano’s soms nog ‘linen’ en als een hond uitlaten door het stromende water (terwijl wij over het land klauterden), maar nu zat er niets anders op dan eerst alle spullen uit de kano’s te halen en te verplaatsen, en vervolgens de kano’s te tillen. 

Inmiddels waren we in National Park Färnebofjärden aangekomen, een prachtig natuurgebied met afwisselende landschappen en veel verschillende soorten vogels en dieren (waaronder zeearenden, otters en bevers). De dagen vlogen voorbij, en we passeerden soms een stroomversnelling. Op een onbewoond eiland hadden we een droom overnachtingsplek gevonden: het leek wel een tropisch eiland met een mooi zandstrand. De laatste dag mocht ik in een solo kano peddelen, en passeerden we leuke stroomversnellingen. Tijdens de reisjes met school is de afspraak om de telefoon niet te gebruiken, ook dat was dus ‘back to the Eighties’

In het weekend heb ik mijn nieuwe speeltje, een packraft, kunnen testen. Het is een heel licht en compact pakketje waarmee je bijvoorbeeld kunt gaan wandelen of fietsen, en dat je kunt oppompen als je een meer of rivier moet oversteken. Er borrelen al allerlei ideeën op voor het volgende jaar!

Afgelopen week hebben we de hele week gastcollege gekregen van een Duitse docente. Het ging voornamelijk om verbinding te maken met de natuur en actief buiten bezig te zijn. Zo deden we veel spelletjes buiten: variërend van verstoppertje spelen tot het hilarische spel ‘wild boar attack & spontaneous camouflage’ waarbij je tijdens een wandeling als er ‘wild boar attack’ werd geroepen binnen 3 seconden in iets geklommen moest zijn dat 50 centimeter boven de grond was. Het was leuk om te zien wat voor creatieve oplossingen hiervoor bedacht werden.

Komende week is het op school ‘intern praktik’ week en moet iedereen een ‘spreekbeurt’ van 1,5 uur geven over wat hem of haar bezig houdt. Voor mij was dat een grote uitdaging, omdat ik naast mijn school helemaal geen hobby’s heb of dingen die me bezighouden. Na lang zoeken is het me toch gelukt iets te vinden: mijn eigen bedrijf ONTDEKK, wat ik nu aan het omzetten ben naar de Zweedse variant daarvan (wellicht “UPPTÄCKK”). Om mezelf een beetje uit te dagen heb ik besloten om de presentatie in het Zweeds te geven. Het is een soort strafwerk/compensatie van de afgelopen 3 weken waarin ik weinig tot niets aan mijn Zweeds heb kunnen doen. De week in Nederland was voornamelijk Engels en Nederlands, de kanoweek was een Engelstalige week omdat er een Roemeense en een Belgische in mijn groep zaten die geen Zweeds konden, en afgelopen schoolweek werd ook op school alleen maar Engels gesproken. 

Afgelopen donderdag heb ik meegedaan met de circuittraining van de orienteringsclub in de sporthal van de school. Ook dat was helemaal in stijl van de eighties: een gedateerde, kleine sporthal met oude houten klimrekken, een houten vloer in een oud gebouw. 

Wat niet back to the eighties is (zelfs niet als je het bedrag in guldens zou noemen i.p.v. in Euro’s) is de prijs van diesel in Zweden: inmiddels is die gestegen naar zo’n 29 kronen per liter (dat is bijna 2,90 euro per liter!), terwijl de prijs van benzine zo’n 65 cent lager ligt. Jammer dat mijn busje op diesel rijdt, maar gelukkig heb ik zelf geen diesel als brandstof nodig! Inmiddels is het achterwiel van mijn fiets weer gerepareerd (mijn velg was gescheurd bij de spaken – hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet, maar dit is al de derde fiets die dit euvel heeft…), Nu kan ik dus weer lekker op deze fiets naar school in plaats van op mijn mountainbike (fietst fijner op bospaden, maar is minder fijn met boodschappen doen), Je hoort mij dus voorlopig nog niet klagen, tenzij de prijs van mijn brandstof (chocola, fruit en koekjes) ook zo hard stijgt!