In het nieuws »

Op het moment van schrijven is het nieuws allang geen nieuws meer. Desondanks vind ik het wel de moeite waard om er een blog aan te wijden.

In oktober was er een gezondheidsweek in Norberg waarbij ik een workshop natuurbeleving en biomimicry (leren van de natuur; over dit superinteressante onderwerp kan ik blogs vol schrijven, maar dat doe ik niet) aanbood. Een paar dagen voor de start van de workshop werd ik door een journalist benaderd of ze naar het eerste deel van mijn workshop mocht komen zodat zij daarover een krantenartikel kon schrijven. Zo gezegd zo gedaan, en dus kwam zij op de dag van de workshop even op bezoek met als resultaat een krantenartikel in het lokale krantje.

In mei was ik ook al benaderd door een man die ik ontmoet had tijdens een bijeenkomst met de gemeente. Hij wilde graag een artikel over me schrijven, en kwam in augustus daarvoor 2,5 uur bij mij thuis voor het interview, en later ook nog om wat foto’s te nemen. Door omstandigheden was de publicatie van dat artikel vertraagd, met als gevolg dat er in een week tijd opeens 2 artikelen over mij in de lokale pers gepubliceerd werden en ik bijna een BN-er (Bekende of Beruchte Norberger) werd.

Nadat in september mijn diepvries kapot gegaan was, moest ik daar toch een oplossing voor vinden. Helaas werd de diepvries die ik had niet meer verkocht, en zijn de meeste diepvriezen tegenwoordig 186 cm hoog, wat niet in mijn keuken past omdat op 175 cm hoogte keukenkastjes hangen. Toen ik een geschikte diepvries vond in de juiste hoogte, bleek de levertijd lang te zijn. Daardoor besloot ik een ritje naar Stockholm te maken om daar twee identieke tweedehands koel-vrieskasten te kopen die nu netjes in mijn keuken naast elkaar staan.

In theorie zou je zeggen dat iemand die alleen woont geen 2 koel/vrieskasten van 175 cm hoog nodig heeft, maar in de praktijk blijkt dat mijn appelmoes voorraad en overige vrieswaren toch een volume hebben van meer dan 1 diepvries, waardoor ik toch allebei de kasten aan heb staan. Nu heb ik een koelkast speciaal voor mijn lijmvoorraad. Daar is iedere zichzelf respecterende klusser toch stikjaloers op?

Door die vernieuwing in de keuken, kreeg ik opeens de smaak te pakken en werden de laatste twee maanden van het jaar door mij omgedoopt tot de metamorfose maanden.

Mijn grote lelijke (maar oh zo praktische) grenen inbouwkledingkast in mijn slaapkamer onderging een metamorfose. Toen ik het huis kocht was hij nog bruin, toen ik er woonde werd hij direct wit geschilderd (maar bleef hij nog steeds lelijk) en nu, 2,5 jaar later, is hij ‘betimmerd’ met kleurige houten latjes.

Ook de lelijke grenen kapstokken werden wit geverfd en kregen de ‘houten latjes look’, evenals een ladekastje in de hal.

Maar dat was nog niet genoeg: ook de vloer in de hal was spuuglelijk (een vinylvloer met een tegeltjes patroon uit de jaren 80) en was toe aan vernieuwing, maar ik had nog geen eenvoudige manier bedacht hoe ik dat kon pimpen. Totdat ik op marktplaats een restpartij lichtgrijze vinyltegels voor commercieel gebruik tegen kwam. En toen was de metamorfose een feit: Dat tegels leggen werkte verslavend, dus ook de logeerkamer heeft een nieuw vloertje (en er zijn nog tegels over, dus wie weet wat ik daarmee ga doen).

Verder heb ik ook nog twee keer een harige logee te logeren gehad waarbij ik een poging heb gewaagd om haar te leren longboarden maar dat was niet echt gelukt. Waar ze wel goed in was, was in sneeuwpop worden. Na diverse wandelingen in de diepe sneeuw, transformeerde ze al snel in een sneeuwpop met overal sneeuwballen aan haar vacht.

Ook kreeg ik in het najaar bezoek van ongewenste viervoetige logees: in de krant stond in september al geschreven dat het een goed muizen najaar zou worden, en dat heb ik gemerkt. Inmiddels is het gelukkig weer rustig (waarschijnlijk heb ik de hele familie muis uitgeroeid). De ‘normale’ oogst in het najaar is 2 muizen, maar dit najaar heb ik al 9 muizen gevangen. De krant had dus gelijk!

Naast deze logees had ik ook nog 2 tweevoetige logees in november over de vloer: Sander en Dave. Het was gezellig en leuk om ze ‘mijn zweedse leven’ te laten zien, maar ze waren net te vroeg om de vloermetamorfose te hebben gezien. Weer een reden voor ze om nog een keer terug te komen!