Integratiesprongen!

En terwijl ik een blog wil schrijven over mijn integratiesprongen van de afgelopen weken, zit ik op kerstavond achter de computer om een verhaaltje te typen. Dat is nou niet echt Zweedse integratie… Afgezien van mijn afwezigheid bij de julbord op kerstavond (ik had 2 uitnodigingen ontvangen, maar heb alleen bij 1 geholpen met klaarzetten van de tafels en stoelen), heb ik de afgelopen weken toch weer grote integratiestappen gezet. 

Het begon met julgemenskapsdag op school. Letterlijk vertaald betekent dat ‘kerst-gemeenschapsdag’. Toen ik dit woord hoorde, kreeg ik er allemaal vreemde associaties bij (die ik hier niet zal benoemen, maar ik heb hierdoor lachend op de fiets gezeten op weg naar huis). De dag was gelukkig niet zoals het beeld wat ik daar bij gevormd had, maar was een knutsel- en zangdag met de hele school (een heel gemeleerd gezelschap: studenten van de opleiding ‘muziek’, ‘buitenleven, handwerk & leiderschap’, ’timmer’, ’textiel’ tot vluchtelingen die de taal leren, en mensen met een geestelijke beperking. In gemengde groepen hebben we een kerstman gemaakt van een stuk hout, kerststerren en een kerstengel gevouwen, kerstkaarten geschilderd en kerstliedjes gezongen in de kapel van school. 

De dag erna was er ondernemersontbijt van de gemeente. Last minute besloot ik vrij te nemen van school zodat ik naar het ontbijt kon gaan. Dat was een goede keuze, want ik heb weer een aantal nieuwe contacten gelegd, en had nog diezelfde week een afspraak bij de gemeente om verder te praten over de plannen die we voor de zomer hebben. Na afloop van de vergadering met de gemeente besloot ik even bij een nieuw winkeltje in het dorp te gaan kijken. Dat ‘even’ werd 45 minuten, omdat ik een leuk gesprek had met de eigenaresse van de winkel. Dat is toch het leuke van een klein dorp! 

Ook ben ik inmiddels verder bij de orienteringsclub geïntegreerd: tijdens de soepavond heb ik voor het eerst in de bastu gezeten. Ik ben normaal geen sauna fan, maar bij een temperatuur van -16 graden is het best lekker om even op te warmen. Tijdens deze langlauf/bastu/ soepavond ben ik ook gestrikt als beheerder van ons clubhuis. In het weekend is ons clubhuis tussen 10 en 16 uur geopend zodat langlaufers zich daar kunnen omkleden, douchen en naar de sauna kunnen gaan, en ook zijn er hapjes en drankjes te koop. Morgen, op 1e kerstdag, mag ik voor het eerst aantreden en dat ga ik geheel in stijl doen in mijn nieuwe kerstmannen pak. 

Langlaufen bij een temperatuur van -16 graden vind ik best te doen, maar fietsen (zonder bescherming op je gezicht) is bij die temperatuur ondoenlijk. Tot -10 graden is het redelijk te doen, alleen moet je dan wel een bril op hebben. Daar kwam ik achter toen ik begin december naar school fietste. Tijdens het fietsen heb ik altijd last van traanogen. Zo ook op die bewuste maandag. Zoals gebruikelijk droogde ik mijn tranen aan mijn mouw af. Desondanks werd het zicht steeds minder, en toen ik vlakbij mijn school een selfie nam, snapte ik waardoor dat kwam: ik had ijspegels voor mijn ogen hangen. Dat was weer een wijze les: bij temperaturen onder nul graden moet je altijd een bril op. Bij temperaturen onder -10 graden moet je daarnaast ook je hele gezicht bedekken om te voorkomen dat je gezicht bevriest. Het was nog een uitdaging om uit te vinden met welke bril en gezichtsbedekking ik geen beslagen brilglazen kreeg (best irritant als je ’s ochtends net aan het fietsen bent en beslagen brilglazen krijgt…dan van bril wisselt en 500 meter verder weer met beslagen en bevroren brilglazen in het donker staat…wie gaat er met die temperaturen dan ook op de fiets?). Inmiddels weet ik dat als ik vermomd ben als bankrover (met bivakmuts), dat het beste werkt op de fiets. Overigens heb ik op mijn fatbike toch al de meest rare kleding aan: met mijn dikke snowboots, twee windstopper-broeken over elkaar, en wat kleurrijke warme jasjes en reflectiehesje zie ik eruit als opgetuigde kerstboom, maar warm is het wel. Overigens zijn die dagelijkse fietstochtjes naar school niet echt een stap naar Zweedse integratie. Iedereen verklaart me voor gek dat ik elke dag die afstand fiets. Als het sneeuwt ben ik gewoon meer dan 4 uur per dag kwijt aan op en neer fietsen naar mijn school. Als mijn klasgenoten vanuit de eetzaal naar de les strompelen, heb ik er al een halve dagtaak op zitten, maar ik vind het heerlijk om buiten te zijn. 

Tijdens mijn ‘integratie-sprongen-week’ had ik de Zweedse belastingdienst een heel uitgebreide mail gestuurd met antwoorden (in het Zweeds) op de vragen die zij hadden (inclusief mijn ondernemingsplan in het Zweeds). Helaas kreeg ik daar geen antwoord op, dus bleef ik het telefonisch proberen. Op donderdag was het eindelijk raak: de man was bereikbaar. Omdat mijn belastingtechnische Zweeds nog niet op peil was (althans dat dacht ik) vroeg ik aan het begin van het gesprek of het in het Engels mocht. Toen de man daar niet zo enthousiast op reageerde, dacht ik ‘ach, waarom ook niet in het Zweeds?’. En dat lukte best goed. Lang leve google translate waardoor ik af en toe een belasting specifieke term kon opzoeken). En het goede nieuws is dat vanaf toen mijn Zweedse eigen bedrijf officieel opgericht is. Hoeraaaaaaa! 

’s Avonds had ik ook nog een vergadering met mijn mentor, wat ik ook helemaal in het Zweeds heb gedaan. Zo leer ik ook steeds meer zakelijke termen in het Zweeds. Desondanks is er nog genoeg te leren!

Om mijn auto na een maand stilstand weer eens te laten rijden ben ik op een zaterdag naar Västerås gereden (waar ik een pulka, een Stokke stoel en spijkerbanden voor mijn mountainbike die ik op Marketplace gevonden had ging ophalen). Het was nog een heel gedoe om alle sneeuw en ijs van mijn auto en de autoruiten te halen, maar dankzij een elektrisch kacheltje dat ik op het dashboard gezet had, ging dat best goed. Tot mijn verbazing startte mijn auto ondanks de kou (het is hier heel koud geweest, meestal zelfs overdag tussen -15 en -10 graden), en kon ik op pad. Met mijn auto volgeladen met heel veel spullen reed ik weer naar Norberg. Als ik de auto pak, doe ik dat niet voor niets. Zo heb ik porseleinen kerstfiguren gekocht (dat is ook onderdeel van de Zweedse integratie: ik heb -als niet kerstfan – nu naast kerststerren en een kerstengel ook een zelfgemaakte kerststal met porseleinen figuurtjes in mijn huis staan), en heb ik op de kringloop oude houten ski’s op de kop kunnen tikken, waarvan ik de bindingen kan gebruiken voor op mijn zelfgemaakte houten ski’s. 

Zondags heb ik al mijn ‘nieuwe’ oude houten speeltjes getest tijdens mijn ‘mini-hutten-trektocht’ door mijn eigen achtertuin. Ik had voor de zoveelste keer weer de grootste lol (en de buren zullen wel gedacht hebben ‘die vrouw spoort echt niet’ ). 

Door de extreme kou die hier was, heb ik ook al diverse keren geschaatst. Helaas ligt er wel een laagje sneeuw op het ijs, dus ik hoop dat ik het via mijn contacten bij de gemeente nog kan regelen dat er een baantje op het meer geveegd wordt zodat we op mooi zwart sneeuwvrij ijs kunnen schaatsen. 

Bij de orienteringsclub heb ik ook nog een gezellig avondje pepparkakor gebakken en versierd. Onze kerstboom is nu helemaal aangekleed met pepparkakor in orienteringsstijl. 

De laatste dag op school was het kerstviering. De dag begon met het maken van een kerstster van theezakjes, en daarna gingen we naar de kapel om te zingen, gevolgd door volksdansen in de gymzaal. Dat was echt hilarisch en bijzonder om te zien dat de hele school dan gewoon meedoet. ’s Avonds vond het kerstfeest plaats: eerst was het weer zingen in de kerk (ik heb nog nooit zoveel in de kerk gezeten en gezongen) en daarna kon elke klas wat presenteren. Verder was er een loterij, en was de hele gymzaal in kerstsferen omgetoverd.

Omdat ik niet ’s avonds laat door het donkere bos wilde fietsen, was ik met de auto naar school gekomen. Mijn plan was om in mijn zelfgemaakte bivakzak buiten te slapen, zodat ik kon testen of de bivakzak werkte. De kou leek wat roet in het eten te gooien, het was -20 graden. Mijn lerares stond met grote ogen te kijken toen ik haar vertelde wat mijn plan was. ‘Het is echt heel heel koud buiten hoor Katja!’. Toen ik me bedacht dat het dan juist een goede test zou zijn, ben ik het gewoon maar gaan proberen. Ik kon als het ’s nachts echt te koud was, ook altijd nog in mijn busje slapen (waar het ook onder het vriespunt was, want mijn waterfles was ook al bevroren). Tot mijn eigen verrassing had ik het -afgezien van het puntje van mijn neus- helemaal niet koud, en heb ik heerlijk aan het water geslapen, met op de achtergrond het gezang van het ijs (dat is echt een magisch geluid – als je het niet kent: zoek het op google op en geniet!).  

Mijn auto had  ’s ochtends toen ik naar het station wilde rijden om Tanja op te halen wel last van de kou, maar gelukkig startte hij na wat gepruttel toch. Met Tanja (die 5 dagen bleef) heb ik ook weer mooie avonturen beleefd: we hebben ‘geschaatst’ (door de dikke laag sneeuw die er lag, was het meer dubbelstokken) op het meer waar ik normaal sup. We hebben een langlauftocht vanaf huis gemaakt in het donker, en we hebben een 2 daagse wandeling gemaakt naar een hutje langs een meer. Helaas was het meer bevroren, dus om te kunnen koken moesten we sneeuw smelten. Dat werd een avond vullend programma, net als het vuur aan maken in het hutje. Uiteindelijk kreeg Tanja het vuur aan, maar het was verre van warm. Ondanks dat er een hutje was, ben ik toch buiten gaan slapen, ‘luxe’ onder een overkapping. 

Inmiddels is er – na een paar dagen dooi – weer verse sneeuw gevallen, dus wij kunnen hier genieten van een écht witte kerst.

Fijne kerstdagen allemaal en een heel gelukkig, gezond en sprankelend 2023 toegewenst!