Nadat ik in augustus weer een beetje in het normale ritme gekomen was, was het al snel tijd om weer uit mijn ritme te komen en op pad te gaan. Maar voor het zover was, besloot ik – vanwege de overdosis appels aan mijn appelbomen – om voor mijn vertrek appelmoes te maken en mijn diepvries er mee vol te stouwen. Begin september vertrok ik met 2 ingelijste passagiers (de harige poezenvrienden Ronja en Puts) in mijn handbagage per vliegtuig naar Nederland.
Vanuit Nederland ik reisde door naar Frankrijk om daar te werken. Ik zal daarover niet veel uitweiden, maar ik zal alleen mijn hoogte (of eigenlijk diepte)punt met jullie delen. De wijze les die ik daar leerde was ‘check altijd of er toiletpapier op de wc aanwezig is’. Als er beveiligingscamera’s in het jeugdcentrum hingen, heeft het personeel waarschijnlijk smakelijk gelachen toen ik met mijn broek op mijn hakken van het ene toilet naar het andere toilet over de gang strompelde (zonder resultaat), om vervolgens voorzichtig naar buiten te sluipen naar de bus (die gelukkig niet op slot was) en vervolgens met een wc rol in mijn hand weer terug de wc in te duiken. Gelukkig kwam ik onderweg tijdens mijn toiletrollen jacht niemand tegen…
Na mijn week in Frankrijk moest ik nog een week werken in Zeeland. Daarna was het tijd voor mijn -ik durf het bijna niet te typen – eerste rolskitochtje van het seizoen: met geleende materialen rolde ik de 25 kilometer lange Molentocht in Bergschenhoek. Superleuk om mijn Nederlandse langlauf- en rolskimaatjes weer te spreken en te zien!
Veel tijd om in Nederland te blijven had ik niet, want eind september moest ik terug zijn in Zweden voor een inventariseringsweekend van mijn bosopleiding (daarover meer in dit blog). De thuiskomst was wat minder leuk: toen ik mijn auto voor de deur parkeerde hoorde ik gepiep dat van binnen kwam. Al snel kwam ik erachter dat het mijn verwarmingssysteem was die piepte. Nadat ik dat uitgezet had, hoorde ik echter nog een alarm in mijn keuken. Dat bleek mijn diepvries te zijn. In eerste instantie dacht ik dat er een stroomstoring geweest was, maar helaas bleek dat niet het geval te zijn. Het verwarmingssysteem probleem werd de dag na mijn thuiskomst al opgelost door mijn orienteringsmaatje Ove, en voor de diepvries had ik gelukkig snel een tijdelijke oplossing gevonden: ik kon een diepvries van vrienden in de buurt lenen en kon mijn nog net niet ontdooide appelmoesvoorraad daar in over laden.
In mijn vorige blog schreef ik dat mijn opleidingen afgelopen waren. Uiteraard kan ik niet stil en opleidingsloos blijven zitten en dus volg ik sinds augustus een zeer interessante parttime opleiding over Zweedse bossen op een volkshogeschool. Tijdens het weekend eind september hebben we een bos geïnventariseerd dat aangemeld was voor kap. Als halve klimaatactivisten struinden we het bos door op zoek naar zeldzame plantjes (o.a. de dennenorchis). In eerste instantie leken we een beetje nutteloos rond te zoeken, maar al snel leerden we hoe we zonder al teveel moeite dennenorchis konden vinden. Dat betekende dat het bos voor een groot deel gespaard blijft! We bekeken ook een interessante, maar confronterende documentaire over bossen in Zweden dat mijn blik op de Zweedse bossen en de houtindustrie heeft veranderd (zie https://moreofeverything.org/ ). Voor iedereen die een uurtje overheeft is het echt de moeite om deze documentaire te kijken!).
Het is triest om te zien dat burgers een verkeerd beeld krijgen van hoe duurzaam de houtverwerkende industrie (dus niet!) is. Als je hun websites leest, lijkt het alsof zij heel goed bezig zijn met duurzaamheid en biodiversiteit. Ik ben daar ook ingetrapt en heb zelfs – voordat ik emigreerde – gesolliciteerd bij een groot houtverwerkend bedrijf (dat heb ik maar niet tegen mijn klasgenoten gezegd- ha ha ha). Op dat moment dacht ik nog dat de papierindustrie een stuk milieuvriendelijker was.
Het is niet zo dat ik nu opeens de nieuwe Gretha Thunberg of een andere fanatieke klimaatactiviste ben geworden. Als econoom weet ik ook dat de economie moet doordraaien, bedrijven ook moeten blijven bestaan en mensen ook spullen nodig hebben. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er drastisch iets moet veranderen. Als we op deze manier blijven consumeren, blijft er geen bos meer over. Gekapte bomen groeien niet snel terug en zo hebben we dus ook geen houtproducten meer die het plastic moeten vervangen.
Gevolg van dit weekend en de opleiding (waar we ook hele interessante lezingen kregen van bekende biologen en met een projectgroep een interessant project hebben uitgevoerd) is, dat ik nu met hele andere ogen naar het bos kijk. Het meeste bos is geen bos, maar oneerbiedig gezegd ‘plantage’. Als ik nu in het bos loop, geniet ik nog steeds, maar kijk ik ook rond om te zien of ik lintjes zie hangen. Lintjes zijn vaak een teken dat daar binnenkort gekapt gaat worden. De actie die je dan kunt nemen is om te gaan inventariseren. Als je dan zeldzame plantjes vindt, kun je het kappen voorkomen. Verspreid over heel Zweden zijn er lokale bosgroepen die op deze manier bossen proberen te redden.
Doordat Zweden nu officieel varkenspest vrij verklaard is, mag er ook in het voormalige met varkenspest besmette gebied bos gekapt worden. In het najaar hebben de bosbouwbedrijven hier dankbaar gebruik van gemaakt, met als resultaat dat er veel bomen bij mij in de omgeving in grote hoeveelheden gekapt zijn. Als de grote loeiende bosbouwmachines de bomen om ‘maaien’ maakt dat een oorverdovend lawaai, en laten ze een verwoest omgeploegd maanlandschap achter met vaak nog een paar eenzame bomen.
Deze blog eindigt niet zo optimistisch, maar het positieve is dat er inmiddels sneeuw is gevallen met als gevolg dat de kapactiviteiten weer op een laag pitje staan. Het was niet de bedoeling om een hele negatieve preek te geven over hoe slecht we met het klimaat bezig zijn, maar ik hoop wel dat er steeds meer mensen bewuster omgaan met zogenaamd ‘duurzame’ en ‘milieuvriendelijke’ materialen als hout, papier en karton. Laten we zuinig zijn op de natuur, en zo min mogelijk spullen gebruiken en als we het wel gebruiken, zoveel mogelijk hergebruiken!
Was getekend, Katja Thunberg 😉!
Heel goed bezig, Katja
Lekker bezig.