Bijna zomer!

Terwijl ik ‘bijna zomer’ als titel van deze blog intyp denk ik terug aan 10 dagen geleden, toen het alles behalve zomer leek. In de stromende regen vertrok ik toen met mijn Bob Yak, mijn eenwielige fietskar volgeladen met Leksands knäckebröd, richting Munkfors. Ondanks de regen tijdens de eerste 1,5 dag was het een mooi avontuur en leuk om op deze manier Zweden te verkennen. Wat ook gaaf was, was de mooie wildkampeerplek langs een meertje. Gelukkig werd het droog toen ik mijn tentje daar wilde neerzetten. Ook in de ochtend toen ik mijn tent moest afbreken, was het droog en zonnig. Het was een mooie bijkomstigheid om ook mijn nieuwe Exped slaapmatje en mijn (veel te warme) donzen winterslaapzak (die tot min 38 graden Celsius gebruikt zou kunnen worden) te kunnen testen. Test geslaagd, alhoewel mijn slaapzak alleen maar als half dekentje gefungeerd heeft. Na 2 dagen fietsen (en stiekem ook wel een beetje af te hebben gezien: de eerste dag ging voor een groot deel over onverharde modderachtige wegen en dat was niet altijd even fijn fietsen, bovendien was het voor het eerst sinds tijden dat ik weer zo’n lange afstand fietste met een zware kar achter me aan) kwam ik aan in Munkfors. Hier heb ik op zaterdag bij Eelje (een langlaufvriendin die ik – daar kwamen we later achter- ook nog uit mijn studententijd van de IJSVU ken) een rustdag gehouden. Na een wandeling door het dorp, hebben we ’s middags een sightseeing rondom Sunne gemaakt, en daarna heb ik Eelje een eerste SUP les gegeven. Uiteraard was er ook nog tijd om op de trampoline te springen, want ik moest alvast mijn spieren los springen omdat ik straks bij mijn nieuwe huis ook regelmatig trampoline ga springen. ’s Avonds hebben we een elanden-spot safari (à la Katja, oftewel: dwars door het bos en de modder) gehouden, maar helaas kwamen we alleen een ree tegen. 

Op zondag was het weer tijd om op de fiets te stappen voor de terugweg. Gelukkig was het nu echt ’s zomers weer en kon ik in mijn korte fietsbroek en fietsshirt vertrekken. Geheel tegen mijn principes in, maar omdat het zo’n mooi kampeerplekje was (en ik nergens iets anders geschikts vond), heb ik die nacht weer overnacht op hetzelfde kampeerplekje als de heenreis. Dat was genieten, want ’s avonds toen ik wilde gaan slapen, werd ik getrakteerd op een lichtshow met geweldige kleuren. Daar ging mijn voornemen om op tijd te gaan slapen…. Ook in de ochtend werd mijn vertrek wat opgehouden door de zon en de kikker die voor mijn tent een duikshow gaf. Het laatste stukje van de route (die weer over onverharde paden ging) kwamen er weer allerlei leuke ideetjes in mijn hoofd voor nieuwe avonturen. Ik kom tijd tekort voor alle leuke avonturen die ik hier kan ondernemen!

Vanwege het bijna aanbreken van de zomer zijn de muggen ook actief geworden (lang leve de muggenbulten, zoals gebruikelijk weten de muggen mij weer te vinden). Naast muggen zijn er afgelopen week ook al 2 hoornaars mijn woonkamer ingevlogen. Eerst dacht ik dat er buren met een drone aan het vliegen waren totdat ik het grote monster in mijn kamer zag. Na alle ramen te hebben geopend, vloog hij na een paar minuten weer naar buiten. Een dag later kwam zijn vriend poolshoogte nemen, maar ook hij vertrok weer na een korte inspectie. Om dit heugelijke feit te vieren, heb ik mezelf op zomer-rolski-schoenen getrakteerd. Deze werden donderdag bij de supermarkt bezorgd, dus dat gaf mij tijdens de lunchpauze weer een leuk lunch-fiets-uitje. Tot mijn verbazing kom ik bijna altijd als ik het dorp in fiets, wel een bekende tegen. Zo ook deze keer. Dit keer was het Lotta, die ik ken van de netwerkbijeenkomst voor ondernemers. We hadden een leuk gesprek, en terwijl ik aan het praten was, zag ik dat een gehandicapte man in zijn rolstoel zijn sigaretten op de grond liet vallen. Omdat hij er moeilijk bij kon, liepen we naar hem toe om hem te helpen. Blijkbaar vond hij de aandacht leuk, want nadat we de sigaretten hadden opgeraapt, werd hij door ons in zijn rolstoel rechtop gehesen, moest ik zijn sigaret aansteken en zijn bril goed hangen. Door zijn handicap was hij moeilijk te verstaan, maar uiteindelijk hadden we ook met hem een leuk gesprek.  Ik ben hem al diverse keren in het dorp tegengekomen, en heb me er elke keer over verbaasd ik dat hij zich voetje voor voetje (met de snelheid van een zeer langzame slak) met zijn rolstoel achteruit door het dorp verplaatst. Nu heb ik weer een bekende die ik kan groeten (of helpen) als ik de volgende keer weer in het dorp ben.

Donderdagavond is mijn vaste oriënteringstrainingsavond. Deze keer was de training weer in een onbekend gebied uitgezet, zo leer ik elke keer weer meer over mijn woonomgeving. 

Op mijn vrije vrijdag was het tijd om mijn zomer-rolski-schoenen te testen. Dat was even wennen, want ondanks dat de meeste steentjes zijn weggeveegd, ligt er af en toe nog een stapeltje verdwaalde steentjes op de weg. Steentjes en rolski’s zijn niet zo’n goede combinatie, en al helemaal niet in combinatie met afdalingen. Die afdalingen ben ik niet gewend, en met steentjes heb ik die dus heel voorzichtig genomen. Een echt mooie rolskiroute heb ik nog niet gevonden, maar dat komt vast nog wel. 

De test van mijn zomer-rolski-schoenen was minder geslaagd dan die van mijn slaapzak en slaapmatje. Ik heb het niet kunnen teruglezen in de kenmerken van de rolski-zomer-schoenen, maar het leek wel of die schoenen ook – net als mijn slaapzak- tot min 38 graden te gebruiken zijn. Mijn voeten waren toen ik thuis kwam oververhit. Hopelijk dat het met andere sokken beter werkt, anders kan ik beter gaan rolskiën in mijn vertrouwde langlaufschoenen.

Mijn racefiets die naast mijn mountainbike in de kelder staat, was erg jaloers dat mijn mountainbike 430 kilometer met me op pad mocht en liet spontaan zijn bandjes hangen. Oftewel: het werd tijd om mijn racefiets banden weer op te pompen en mijn racefiets ook weer eens uit te laten… Het is me nog nooit gebeurd dat ik mijn racefiets pas in juni voor het eerst van het seizoen gebruik, dus ik snapte dat mijn racefiets wat verdrietig was en voelde me schuldig. Sterker nog: in 2015 fietste ik op 11 juni van drie verschillende kanten de Mont Ventoux op…, die fietsconditie heb ik nu niet meer helaas. In korte fietsbroek en kort fietsshirt vertrok ik zaterdag met een grote rugtas voor een sightseeing tour rondom Avesta. Helaas bleek ook nu weer dat mijn keuze voor de weg deels op een gravelweg gevallen was, gelukkig ging die weg later wel over in een asfaltweg. Blijkbaar zeggen de kleuren op de kaart niet alles over het type verharding. De enige oplossing hiervoor is: alle weggetjes verkennen, zodat ik weet of het geasfalteerd of onverhard is; en dat is voor mij geen straf! 

Bij de tweedehands winkel in Krylbo waar het altijd als ik er kom (en ik ben er nu al 2x geweest – ha ha ha) voor Zweedse begrippen idioot druk is, heb ik even een tussenstop gemaakt. Toen ik rondliep kwam ik er achter wat waarschijnlijk de oorzaak van de drukte is: er was een Barbie peepshow te zien! De ene Barbie was nog naakter dan de andere. Omdat ik nooit een poppenfan ben geweest, en ook niet zal worden, heb ik de Barbies achtergelaten in de winkel, maar het luisterboek ‘de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween’ (met 14,5 uur Zweeds luisterplezier) kocht ik wel, zodat ik de volgende keer weer wat te luisteren heb als ik naar Nederland rij. Na boodschappen te hebben gedaan bij Lidl knalde ik met een veel te zware rugtas, via het plaatsje Knallasbenning – hoe verzinnen ze het- richting huis. Dat was weer een mooi rondje van 55 kilometer, en smaakt naar meer. De eerste keer van het seizoen op de racefiets voel ik me altijd vrolijk als een koe die voor het eerst in de wei mag rondhuppelen: vrijheid en snelheid!

Tijdens het fietsavontuur van vorig weekend had ik een plan bedacht om dit weekend met mijn SUP op wildkampeeravontuur te gaan naar een onbewoond eiland, maar ondanks de harde wind kon ik dat – zoals gebruikelijk- niet uit mijn hoofd krijgen. Ik hoopte dat de wind later op de dag wat zou gaan liggen, maar dat bleek helaas niet het geval te zijn. Dat weerhield me er niet van om toch de voorbereidingen te treffen. 

Tussendoor kreeg ik, op zaterdag, nog een mailtje van een medewerker van de Zweedse RDW met vragen over de import van mijn auto…. het positieve hiervan is dat er aan mijn zaak gewerkt wordt, maar ik hoop niet dat er door de vragen vertraging ontstaat in de import omdat ik over 2,5 week weer richting Nederland hoop te rijden om trainingen te geven.

Omdat ik ook kampeerspullen op mijn fiets wilde meenemen, en een SUP en deze kampeerspullen niet allemaal op mijn rug te vervoeren zijn, leek het me handiger om mijn SUP thuis op te pompen. Dat was mazzel, want het oppompen was een heel avontuur op zich. Mijn pomp deed niet wat ik wilde en toen er eenmaal wat lucht in mijn SUP zat, ging dat er zo weer uit; er leek een vloek te rusten op mijn suptochtje! Gelukkig heb ik een uitgebreide collectie van 4 SUP pompen, dus uiteindelijk kon ik een pomp met wat creativiteit geschikt maken om mijn SUP op te pompen. Helaas knalde ook van die pomp op den duur de slang los, en moest ik die weer repareren. De aanhouder wint: na meer dan een uur hannesen was mijn SUP toch hard genoeg om te kunnen vertrekken. 

Aangezien ik mijn goede fietsen niet wilde laten overnachten langs het meer, had ik de oude mountainbike uit onze kelder eerder op de dag al proberen op te lappen (remmen afgesteld, ketting gemaakt, banden opgepompt). Helaas kon ik de versnellingen niet repareren omdat de binnen- en buitenkabels kapot zijn (en ik in mijn fietsgereedschapsset geen reserveset heb), dus is er maar 1 versnelling te gebruiken. Ik hoopte dat ik met een beetje (of wat meer) kracht ook wel de heuveltjes mee op zou kunnen fietsen, en anders kon ik altijd nog gaan lopen. 

Mijn surfkarretje paste perfect achter de mountainbike en zo vertrok ik, met wat vertraging (en gesleur om mijn surfkar met spullen omhoog de trap de kelder uit te krijgen), rond 20 uur naar het meer. De weg was niet zonder hindernissen, want op het laatste stukje kapseisde mijn karretje en sprong hij los van mijn fiets, stootte ik mijn knie en kwam ik erachter dat ik de sleutel van mijn kabelslot thuis aan mijn andere sleutelbos had zitten…. Spanbanden kunnen ook best goed als een slot fungeren, dus zo parkeerde ik mijn fiets en kar tegen een boom en vertrok ik voor mijn SUP avontuur. Voor de zekerheid had ik een pomp meegenomen, en uiteraard een reddingvest aan. Ondanks de harde tegenwind bereikte ik zonder kleerscheuren mijn kampeerplekje. Het onbewoonde eiland wat ik op het oog had, was niet onbewoond omdat daar een klein vakantiehuisje op stond, dus koos ik een mooi schiereilandje uit om te overnachten. Daar vond ik weer een fantastisch kampeerplekje waar ik van genoten heb. Dankzij de harde wind had ik geen last van muggen, en ook vannacht (gelukkig lag ik in mijn tent, anders was hij weggewaaid) en vanochtend waaide het keihard, dus kon ik al vroeg in de ochtend met wind in de rug weer naar mijn fiets suppen. 

Uiteraard zijn er weer nieuwe plannen gemaakt voor nieuwe avonturen op het water!