Na bijna twee weken in Nederland te zijn geweest, ben ik inmiddels weer terug in Zweden. De heenreis van Zweden naar Nederland was bijzonder. Ik vertrok hier met struiken en bomen die nog in de knop zaten; en hoe zuiderlijker ik kwam, hoe groener het werd.
Onderweg had ik mijn luisterboek ‘De keizer van Portugal’ aan dus kon ik naast genieten van het verschil in de natuur ook nog wat aan mijn Zweeds doen. Spannend was het boek niet, dus toen het uit was besloot ik dat Abba met me mee mocht en zong ik luidkeels mee. Blijkbaar was mijn valse gezang geen reden voor de douane om me bij de grens aan te houden, want ik kwam na een voorspoedige reis zonder vertraging aan.
In Nederland vond ik het leuk om mijn familie, vrienden en collega’s weer te zien. Ook was het leuk om weer op het werk ‘in het echt’ in plaats van online trainingen te geven. DIt keer heb ik heel veel leuke dingen gedaan met vrienden uit mijn basisschool, studenten-, step- en rolski/langlauftijd. Zo stond het eerste weekend de Classico Boretti op het programma, een wielertocht over de Veluwe waaraan ik met een groep steppers meedeed. De hele week was het bovendien mooi zonnig weer, dus dat was een mooie bijkomstigheid. Ook heb ik me eindelijk persoonlijk bij de gemeente Amersfoort kunnen uitschrijven, dus er lijkt steeds meer administratief geregeld te zijn (maar helaas ben ik er nog niet).
De terugreis naar Zweden verliep wat minder soepel dat de heenreis: in Duitsland stonden er meerdere files waardoor ik, ondanks de ruime marge die ik had ingebouwd, te laat bij de ferry in Kiel aankwam. Er zat niets anders op dan 24 uur wachten op de volgende boot. Vanwege het mooie weer heb ik ’s middags de botanische tuin in Kiel verkend.
Mijn bus zat ook dit keer weer vol geladen met allerlei rotzooi (inclusief een globe; dat is altijd handig als mijn GPS er onderweg mee op zou houden…). Nadeel van dit was dat deze spullen ook weer in mijn appartement moeten worden opgeslagen. Begin dit jaar zei ik nog ‘ik woon nu groot genoeg, meer ruimte heb ik heb niet nodig’, maar hier ben ik inmiddels op terug gekomen. Ondanks dat ik nu 3 bergingen in de kelder gebruik (die bijna vol zitten), puilt ook mijn appartement uit met al mijn sport, kampeer en knutselspullen. Tijd om binnenkort te verhuizen dus, ik kijk er echt naar uit om écht mijn eigen plek te hebben!
Afgelopen weekend stonden er MTB oriënteringswedstrijden in Leksand op de agenda. Dat leek me een mooi evenement dus reed ik daar, als enige deelnemer van mijn oriënteringsclub, met mijn busje heen; dat was een mooi moment om mijn nieuwe clubkleding te showen. Op vrijdagavond werd de sprint wedstrijd gehouden. Dat was mijn eerste kennismaking met écht mountainbike oriëntering.
Al snel na de start kwam ik erachter dat ik bepaalde dingen niet handig gedaan had: de manier waarop ik mijn kaart in de kaarthouder op mijn stuur had gevouwen leek heel handig (alles in een keer zichtbaar), maar bleek niet handig te zijn doordat de kaart begon te schuiven en te klapperen. Ook een duimkompas (wat je normaal met oriënteren gebruikt wordt) is op de mountainbike niet handig (zaterdag en zondag had ik een constructie van het kompas om mijn pols). Verder waren er nog andere uitdagingen: al kaart lezend proberen te volgen waar je bent, obstakels ontwijken, tegenliggers ontwijken en een strategie bepalen om naar een volgend checkpoint te gaan. Over multi-tasken gesproken. Het was een uitdaging, maar super, super gaaf!!!
Zaterdag stond de lange wedstrijd op het programma. Voor mij werd het een extra lange fietsdag. Omdat ik ervoor koos om met de fiets naar het startpunt te gaan (en ook nog naar een verkeerd startpunt werd gestuurd door een parkeerwacht) kwamen er zo’n 35 kilometer bij. Het weer was wisselend: van regen tot zon. Ook het terrein was uitdagend en afwisselend: leuke heuvels en diverse soorten ondergrond. Zaterdag kreeg ik het gevoel dat ik wat bedrevener was geworden in het al fietsend kaart lezen, maar dat gevoel was zondag al snel weer verdwenen. Na een van de eerste checkpoints op zondag daalde ik af op een mooi single track. Helaas had ik een boomstronk over het hoofd gezien en knalde ik daar vol met mijn pedaal tegenaan. Het gevolg was dat ik in volle vaart gelanceerd werd en ik (tot mijn verrassing, toen ik door de lucht vloog dacht ik ‘help ik breek mijn nek’) een zachte landing in een kerstboom maakte. Alleen mijn rechterknie belandde op mijn stuur, dus op die knie zit nu een pimpelpaars paasei. Door deze actie ging het fietsen wat minder soepel, maar desondanks ben ik weer gefinisht en heb ik alle checkpoints in de juiste volgorde gevonden.
Het was voor herhaling vatbaar, en echt heel erg leuk! Ik heb gemerkt dat MTB-O een combinatie is van zeer veel verschillende disciplines en vooral van multi tasken: onder andere strategie bepalen, kaart lezen, schakelen, de kaart vouwen (als je de japanse vouwkunst origami beheerst, heb je een streepje voor, of – als je een A3 kaarthouder hebt – ben je ook in je voordeel), tegenliggers en boomstronken ontwijken.
Na afloop van de wedstrijd heb ik de Leksands knäckebröd winkel bezocht. Mensen verlieten daar de fabriekswinkel met karren vol knäckebröd, dus in het kader van de integratie heb ik dat voorbeeld maar gevolgd. Er kan nog meer bij in mijn appartement…
Zondagavond heb ik mijn kentekenbewijs en andere waardevolle documenten van mijn auto aangetekend opgestuurd naar de Zweedse RDW om mijn auto te kunnen importeren. Op hoop van zegen dat alles veilig aankomt en dat het hele proces niet te lang duurt. Totdat dit geregeld is mag ik mijn auto niet gebruiken. Eind juni moet ik weer naar Nederland toe om trainingen te geven, dat wordt dus nog even spannend.
Tot op heden heb ik nog niet zulke positieve ervaringen met de snelheid van afhandeling van administratieve zaken in Zweden. Nu ik mijn persoonsnummer heb, dacht ik ook snel mijn Europese zorgpas in huis te kunnen hebben. Toen ik hierover belde naar de instantie die EU zorgpasjes uitgeeft werd er gezegd ‘in 10 werkdagen krijgt u die thuis gestuurd’. Inmiddels ben ik 1,5 maand verder en heb ik nog niets. Helaas blijkt nu dat (volgens een andere medewerker die ik afgelopen week telefonisch sprak) dit tussen de 3 en 6 maanden zal gaan duren. Ik hoop niet dat het met de import van mijn auto zo gaat, want dan moet ik wel erg veel per fiets gaan afleggen (en kan ik over een paar weken alvast op de fiets richting Nederland vertrekken ha ha ha).
Op hoop van zegen dus dat dit soepel verloopt!
Was gezellig je weer te zien hier in Nederland. Hoop dat je huis straks groot genoeg is. Heb nu al mijn twijfels 😂😂😅
Alweer een geweldig verhaal van je geweldige avontuur. Groetjes Peter en Ester.
Het was leuk om je in Amersfoort te ontmoeten Katja en ik heb stiekem van Ivar zo’n reuzengrote ronde knäckebröd gesnoept ! Wát héérlijk, dat is wat anders dan die van Bolletje…
Groetjes uit Almeloooo
! 😁 😊 Het gaat weer lekker ik heb je een prachtige slackline geappt! 😁
Zo te horen zit je daar wel op je plekje🍀🇱🇺
Als je vanaf Leksand iets meer naar het westen rijdt (net voorbij Snöå Bruk waar een prachtig maar wel stijl rolskiparcours ligt, dat ik alleen hardlopend heb gedaan, Sicco wel op wieltjes) kom je in Dala Järna, daar ligt een kleine knäckebröd-bakkerij. Bij onze deelname aan de Vansbrosimningen kregen we bij de finish een pakje knäckebröd met fenegriek, echt een aanrader! Schattig klein winkeltje en de bakker komt oorspronkelijk uit Egypte https://pyramidbageriet.se/ Maar wanneer je op dit moment geen auto hebt, wordt dat misschien wel een heel grote uitdaging…….
Leuk je even gesproken te hebben hoor Katja tijdens de rolski/skike les in Uden. Zo ben je weer thuisgekomen 😄😄 en meteen er weer tegenaan. En nu weer een slackline geplaatst. Hebben we ooit eens geprobeetd bij Bedag. Echt heel gaaf, alleen bakte ik er niets van. Weer snel je knie hetstellen en voorwaarts.💋😘