En zo zijn er weer meer dan twee weken voorbij gevlogen! De eerste week stond in het teken van sneeuw en ijs tijdens de Vasaloppet week. Ik heb voor Vasasport langlaufles gegeven aan een groep Nederlanders die meededen aan de Vasaloppet (een 90 kilometer lange langlaufwedstrijd). Naast les geven en ski’s waxen heb ik ook zelf heel erg genoten van de sneeuw en het ijs op het meer van Orsa. Het was heerlijk schaats- en stepslee ijs. Na dit winterse weekje, werd het vorige week weer tijd om achter mijn persoonsnummer aan te jagen. Helaas nog zonder resultaat. Een andere uitdaging is om mijn Zweedse corona vaccinatiebewijs te krijgen omdat ik die eind deze week nodig heb omdat ik dan 2 weken met de auto naar Nederland ga. Zonder persoonsnummer blijkt dat ook een uitdaging te zijn, maar de aanhouder wint (en het is nog geen vrijdag…dus wie weet komt het goed).
Inmiddels is de lente hier ook aangebroken, de temperaturen stijgen. De sneeuw verdwijnt langzaam voor de zon. Op de straten is er steeds minder sneeuw te vinden, maar het magische van dit alles is dat de witte sneeuw van de straat zich steeds verder in mijn haar lijkt te verspreiden. Of zouden die witte lokken in mijn haar komen door de Zweedse frisse lucht? Of komt het toch door de spiegel en het licht in de badkamer dat het meer opvalt? Ach… het fijne is dat ik nog haar heb. Wit of niet. Sinterklaas loopt ook al jaren met wit haar rond, dus ik kan ook nog wel even mee.
Terugkomend op de sneeuw: er ligt nog genoeg sneeuw om te langlaufen. Vorige week dinsdagavond ging ik dan ook vol goede moed met mijn skating ski’s naar de langlaufloipe toe. Echt fijn langlaufen werd dat niet omdat er grote ijsplaten lagen. Dat werd dus een kort langlaufrondje, maar wel een gezellig kletsavondje met clubgenoten.
Doordat er nauwelijks meer sneeuw en ijs op de wegen in het dorp ligt, dacht ik dat de sneeuw en het ijs overal wel verdwenen zou zijn. Op mijn topografische kaart had ik gekeken welk gebied ik nog kon verkennen. Ik zag een interessante spoorlijn (die in de richting van mijn school gaat, dus wellicht is dat een mooie fietsroute) die ik zaterdag ging verkennen. In tegenstelling tot mijn verwachting was de sneeuw en ijs daar nog volop aanwezig, dus de fietstocht werd af en toe een glibberig avontuur (vooral op de stukken waar het ijs te dun was en ik er met mijn wiel doorheen zakte en af en toe mooie slidings maakte). Ook mijn GPS met ongevaldetectie sloeg een keer aan, dus die detectie werkt goed (of iets te goed, want het was geen ongeval maar een snelle sprong van mijn fiets).
Omdat het zulk mooi weer was en het een prachtige omgeving was, besloot ik maar door te fietsen naar Avesta om bij mijn favoriete winkel Lidl boodschappen in te slaan. In de winkel stond een grote kamerplant die me aankeek en vroeg ‘wil je me uitlaten op de fiets’. Zijn charme kon ik niet weerstaan, dus fietste ik even later met volgeladen fietstassen en een kamerplant terug over het hobbelige besneeuwde en ijzige pad, genietend van de ondergaande zon.
De verkenningstocht van zaterdag was goed bevallen, want op zondag heb ik al wandelend met nordic walking stokken de bossen verkend. Uiteraard op zijn Katja’s niet via een bestaand pad, maar gewoon op avontuur dwars door het bos, de sporen van de vos volgend. En ook daar lag af en toe in het bos tussen de heuvels nog verrassend kniediepe sneeuw. Snowshoes waren handig geweest…
De lente zorgt er ook voor dat bij mij het schoonmaakvirus weer toeslaat. Tijdens de Vasaloppet week had ik mijn mooie schoonmaakgadgets (de magische mop en de superhippe draadloze steelstofzuiger met lampje) gemist, dus toen ik terugkwam heb ik de schade alweer dubbel en dwars ingehaald. Mijn huis blinkt weer!
Met de lente in mijn hoofd heb ik ook de gezamenlijke kelder van het appartement opgeruimd. Er stond daar al maanden (of jaren) allerlei overbodige zooi die ik in mijn busje geladen heb en naar de milieustraat heb gebracht. Opgeruimd staat netjes: nu zijn er 2 opslagruimtes vrijgekomen om mijn sportspeeltjes die ik uit Nederland meeneem kan opbergen!
Tussen mijn schoonmaak activiteiten door heb ik ook af en toe tijd voor wat creatiefs.
Ik ben nooit een tekenaar geweest, maar omdat al mijn andere creatieve materialen nog in Nederland liggen, heb ik me toch op tekenactiviteiten gestort. Ik heb mezelf getrakteerd op pastelpotloden en tot mijn grote verrassing vind ik het leuk om te doen en ben ik best tevreden over het resultaat.
Dit jaar blijkt een goed jaar te zijn om het Noorderlicht te zien. Gisteren werd er via de Aurora app een ‘noorderlicht’ alarm afgegeven, dus vol verwachting zat ik naar buiten te kijken. Mijn plan was om al fietsend ’s avonds in de omgeving op jacht te gaan naar het noorderlicht, maar toen ik Annemieke mijn plan vertelde, wilde ze ook op jacht. Dus besloten we samen per auto op jacht te gaan naar het noorderlicht. Met vereende krachten speurden we de horizon af. De maan en de sterren waren helder te zien. Wellicht hadden zij het Noorderlicht verjaagd, want van het noorderlicht was geen spoor te bekennen. Op de weg was ook weinig te zien, maar gelukkig was daar Mercedes. Mercedes is een slimme meid, die je tijdens het autorijden allerlei dingen kunt vragen. Annemieke vroeg haar ‘Mercedes, zet het grote licht aan’.
Gehoorzaam als Mercedes is, dacht ze even na en toverde ze even later…. tadaaaaa…. het grote licht van Mercedes. Het sfeerlicht in de auto transformeerde naar rood licht, dat niet zou misstaan op de Amsterdamse wallen.
Net als het noorderlicht was ook het groot licht nergens te bekennen, maar Mercedes zorgde met haar actie wel voor veel plezier in de auto, zodat we ons toch een beetje meisjes van plezier voelden.
Uiteindelijk bleek Mercedes voor al onze problemen een oplossing te hebben: toen ik thuis was verscheen daar opeens het noorderlicht boven mijn huis, op zijn Mercedes, dat dan wel weer….!
Wat schrijf jij aandoenlijk, ik word daar gewoon blij van.
Wat fijn dat jij het daar zo naar je zin hebt.
Je hebt weer niet stil gezeten.
En toch fijn dat jouw ongeval detectie ook werkt. Ik hoorde hem zelfs hier.
Volgende keer wil ik het Noorderlicht zien op een foto. Succes en zeker blijven genieten.
Ik heb weer genoten van jouw verhaal en jouw positivisme. Het doet mij goed te horen dat je het zo naar je zin hebt. Volgende week even naar de lage landen, doe voorzichtig! Wie komt er nu naast jou in de auto zitten? Heb je nog bijzondere vriendjes die je mee rerug neemt. Veel plezier!
Wat heerlijk geschreven weer ,
Leuk om mee te lezen
Blijf genieten Katja 😘
Groetjes, Agnes
Kan elke keer weer niet wachten met lezen direct na je nieuwe posts! Zo leuk, hoop dat je nog heeeeel lang tijd blijft vrijmaken om dit heerlijke alles met ons te delen. Maak je toch elke keer weer mijn dag mooi(er) van 😁. Geniet, met een hoofdletter G… dat is waar jij in mijn ogen voor staat. En weinig uitdagingen die jij niet durft aan te gaan 😉
Het is ontzettend boeiend om al jouw belevenissen te lezen.
Nu dat ik lees dat je naar Nederland komt, heb ik een vraag :
“Heb jij toevallig nog een schilderijtje liggen met een langlaufer, die je altijd voor de Bedaffer van het jaar maakte”?
Ik ben op zoek geweest naar een alternatief, maar dat valt niet mee.
Groetjes Ann
Heerlijk je verhaal weer te lezen. Zo ondernemend als je bent en het met ons deelt al je avonturen. Echt fijn te lezen hoor Katja. Liefs van ons.
Hoihoi. Lekker bezig daar, wat een droomplek om te wonen.
Noorderlicht heb ik nooit gezien, maar wel gehoord dat die meestal niet met het blote oog te zien is. Beter is door je camera te kijken of een foto te maken met lange sluitertijd en hoge iso.
Liefs!