Meer dan een jaar!

Na bijna een maand radiostilte op mijn blog, is het weer de hoogste tijd voor een update, nu ik al meer dan een jaar in Zweden woon!

Inmiddels is de schoolvakantie van 3 weken alweer een tijdje voorbij. De vakantie heb ik op ‘zijn Katja’s’ gevierd (lees: geen moment stil gezeten). Maar het was heerlijk om drie weken niet naar school te hoeven, en gewoon te kunnen doen wat ik al lange tijd op mijn to-do-lijstje had staan. Zo heb ik wat deuren, muren en plafonds geschilderd, behangen, het bed van mijn busje verlaagd (zodat ik mijn hoofd niet stoot als ik op mijn bed/bank zit) en allerlei andere kleine klusjes in huis gedaan. En uiteraard heb ik gewerkt aan mijn Zweedse website (de link volgt later als hij ‘echt’ klaar is) en heb ik voor Vasa Sport hotels voor de fietsreizen geboekt. Inmiddels staan de fietsreizen voor komend seizoen op de website, dus als je nog op zoek bent naar een leuke fietsvakantie, kijk dan op www.vasasport.nl ! Tussendoor heb ik wat gelanglaufd, georiënteerd en heb ik (verkleed als kerstman) ons clubhuis beheerd. 

Uiteraard hoort er bij vakantie ook creatief bezig zijn (naaien, tekenen en schilderen), puzzelen en het lezen van een boek. Een tijd geleden had ik het boek ‘Jakten på julen’ gekocht (een boek voor kinderen tussen de 9-12 jaar). Met kerst was het een mooi moment om het boek te lezen, en ik vond het een verrassend leuk en makkelijk te lezen verhaal. Blijkbaar is er ook een Netflix film van uitgebracht, die in het Nederlands ‘Een jongen met de naam Kerstmis’ heet. Als de film net zo leuk is als het boek, is het een aanrader! 

Bij de bibliotheek heb ik in mijn vakantie een voorraad oude tijdschriften gekregen: een hele jaargang van het tijdschrift ‘Utemagasinet’ (een soort Zweedse ‘Op Pad’ met allemaal leuke buitensport inspiratie) en wat vrouwen blaadjes à la ‘Vriendin’ (helemaal mijn genre). Dus nu kan ik ook op zijn Zweeds meepraten over scheidingen, relaties en vrouwengeneuzel. Altijd handig!  

Na 3 weken rondom huis te zijn geweest vond ik het weer heel fijn om op mijn fatbike naar school te fietsen (helemaal toen er verse sneeuw gevallen was) – ongemerkt had ik dat fietsen toch wel erg gemist. Helaas heb ik ook ontdekt dat de fatbike niet altijd het ideale vervoermiddel is (en ben ik weer een illusie armer – ik dacht dat je op de fatbike alle soorten terrein kon bedwingen, maar helaas). Als dikke lagen sneeuw aan het smelten zijn, is er met een fatbike niet door de slush-sneeuw-drek te fietsen omdat hij alle kanten op glijdt (behalve rechtdoor ha ha) en wegzakt. Hierdoor heb ik ook mijn traagheidsrecord verbroken: over de bijna 30 kilometer terug van school naar huis heb ik nu een slakkentijd van 2 uur en 30 minuten neergezet. Ik zal hier niet alle details van het fietsritje beschrijven. Maar het leek door het donkere bos meer op een ‘spring van en op de fiets’, ‘val niet in de drek’, ‘duw je fiets door de drek’ ploeterpartij (een fatbike is echt niet op je schouder te tillen en duwend is het ook zwaar). Toen ik 5 kilometer voor mijn huis ook nog kramp kreeg in mijn beide bovenbenen en ik nog een helling op moest fietsen, vroeg ik me af waarom ik toch ook altijd persé met de fiets wil gaan… Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik, na in totaal 4,5 uur fietsen, mijn huis na een schooldag weer zag. De volgende schooldag ben ik – om het ellendige onfietsbare bospad te omzeilen- de eerste 15 kilometer met de auto gegaan, zodat ik nog maar 15 kilometer naar school hoefde te fietsen. Dat was een soort ‘beloning’ voor mijn lijden van de dag ervoor zullen we maar zeggen. Inmiddels ben ik weer volledig overgestapt op het fietsen, want auto rijden is voor mij geen beloning (en al helemaal niet als ik mijn autoruiten moet krabben en als het glad is op de weg).

Het nieuwe jaar is hier verder goed begonnen: De ski oriënteerings competitie is weer van start gegaan, dus vorig weekend ben ik naar Mora gegaan om daar mee te doen aan de wedstrijden. Ik stond met mijn busje op de camping aan het Vasaloppet spoor. Ook in Mora was de dooi ingezet, dus de camping leek op sommige plekken meer op een zwembad. Ook de door mij gereserveerde plaats was een zwembad van 10 centimeter diep. Gelukkig mocht ik van plek ruilen zodat ik droge voeten hield. Komend weekend staan er weer ski orienteringswedstrijden in mijn agenda, en mijn busje staat net als ik al te popelen om weer een weekend op pad te gaan.

Deze week zijn we met school 3 dagen op pad geweest om onze zelfgemaakte ski’s te testen. Vorige week heb ik ze nog in de teer gezet (dat is nog eens wat anders dan waxen…), en daarna de (hele ouderwetse) Nordic Norm 75 mm bindingen er op gemonteerd. Tot mijn grote verbazing gleden mijn ski’s  (vooral de eerste dag toen er nog geen plak sneeuw was) verrassend goed. Ook mijn houten pulka, zelfgemaakte bivakzak, zelfgemaakte tarp, zelfgemaakte overwanten en nieuwe sneeuwschep mochten mee op avontuur, en ook zij zijn met vlag en wimpel geslaagd. 

Het was weer een mooie belevenis: in de schemering met ons groepje van 5 personen (in totaal waren er 3 groepen) een geschikte overnachtingsplek vinden, om vervolgens ons kamp op te bouwen. Gezien mijn recente ervaringen met het tijdrovende proces van het smelten van sneeuw tot water, leek het me verstandig om niet al te ver van een beekje te gaan staan zodat we daar water konden halen. Daar bouwden we de bakertent op (met open voorkant en zonder onderkant) en gingen we op zoek naar hout om het vuur te maken en te kunnen koken. Dat was nog een hele uitdaging, want met hout dat met een laag ijs bedekt is duurt het lang voordat je het vuur aankrijgt. En als het eenmaal aan is, krijg je een heel rokerig vuur (en rokerig gekookt water en eten met een rooksmaak…). 

Uiteraard was ik weer het buitenbeentje die graag in haar eentje onder haar zelfgemaakte tarp wilde slapen, dus bouwde ik later in het donker mijn mini kampje op. En daar heb ik – ondanks de vele sneeuw die er nog viel- heerlijk geslapen. De volgende dag hebben we een dagtoertje gemaakt van nog geen 4 kilometer, met veel pauzes en klonten sneeuw onder onze ski’s. Deze tripjes zijn voor mij weer een goede oefening in geduld hebben en rustig aan doen. 

Toch kon ik het niet laten om praktische gadgets mee te nemen zoals mijn snowshoes (superhandig om je rondom het kamp te verplaatsen: zonder ski’s zak je tot over je knieën weg in de sneeuw, en met ski’s ben je niet zo wendbaar) en mijn multifuel brander (handig, snel en rookvrij koken). Ik had al eerder de reputatie gekregen ‘Katja heeft alles’ en inmiddels is mijn bijnaam Ms. Gadget geworden, maar van mijn gadgets is dankbaar gebruik gemaakt. Ik had het gevoel een beetje ‘illegaal’ bezig te zijn met mijn brander, maar inmiddels is in de evaluatie van de reis gebleken dat meer mensen een brander wel heel erg handig vinden om in de toekomst mee te nemen. Deze reis hadden we nog een doorbraak: we hadden boterhammen mee als lunch en hoefden dus geen tijdrovend proces op te zetten om vuur te maken en te koken. Ook dat was de groep goed bevallen, dus nog even en we kunnen kilometers gaan maken tijdens onze schoolreisjes! 

Ter voorkoming van klonten onder onze ski’s hebben we de laatste dag onze ski’s ingesmeerd met waxinelichtjes. Ook dat werkte best goed, dus wie weet ga ik dat nog eens op mijn langlaufski’s smeren (samen met een laagje teer)….