Afgelopen week leek goed te beginnen: een gezellige jaarvergadering bij Norbergs Orienteringklubb. Leuk om te zien hoe vergaderen in het Zweeds eraan toe gaat, en bovendien goed voor mijn Zweeds. De mensen die nu de indruk hebben dat ik al vloeiend Zweeds kan en het ook allemaal kan volgen wat er gezegd wordt, moet ik helaas teleurstellen: dat is nog niet zo. Maar elke keer leer ik weer bij, en dat is al fijn. Als afsluiter van de vergadering werden we getrakteerd op semla. Semla is een Zweedse lekkernij. Het is een bol gevuld met room en amandelspijs met daarop poedersuiker, die vooral erg zoet is.
In de nacht van zondag op maandag begon het te sneeuwen en te stormen en dat hield maar niet op. Maandagochtend in alle vroegte ging ik voor het werk nog een stukje wandelen in het bos, maar ik had beter mijn snowshoes aan kunnen doen (dat was een wijze les voor de rest van de week!). Ik zakte diep weg in de sneeuw, waardoor de wandeling wat langer duurde dan normaal en ik met een natte broek en natte sokken thuis kwam.
Overdag ontving ik een berichtje van Danielle dat er een brief van de Zweedse belastingdienst voor me was. Dat leek positief nieuws, omdat we dachten dat mijn persoonsnummer binnen was. Helaas was dat niet het geval, er is een soort kip-ei probleem: mijn persoonsnummer kan niet worden uitgegeven omdat er voor mij nog geen werkgeverslasten zijn afgedragen. Maar er kunnen pas werkgeverslasten voor me worden afgedragen als ik een personeelsnummer heb…. Het enige positieve is dat er aan mijn ‘zaak’ gewerkt wordt, maar het is een gedoe om het geregeld te krijgen. De aanhouder wint, ik ben er van overtuigd dat het gaat lukken!
Maandag aan het einde van de dag had ik een afspraak voor een tweede bezichtiging van het huisje dat ik op het oog had en waarop ik fanatiek aan het bieden was. Dat was ook de reden dat ik wel op pad moest, anders was ik met die sneeuwstormen wel thuis gebleven. Aangezien ik het vermoeden had dat ik met de fiets beter door de sneeuw zou komen dan met de auto, pakte ik zoals gebruikelijk de fiets. Dat bleek een flinke uitdaging. Er lag een dikke laag sneeuw waar echt niet doorheen te fietsen was. Zelfs mijn fiets door de sneeuw vooruit duwen was een hele klus. Ook was een aantal hoofdwegen nog niet sneeuwvrij gemaakt. Dit zorgde ervoor dat het een ploetertocht werd: af en toe fietsen, soms snel van de fiets springen om een valpartij te voorkomen en vervolgens weer een stukje de fiets door de diepe sneeuw duwen. Overigens was het met de auto nog lastiger om door de sneeuw te komen: er zaten meerdere mensen met hun auto vast in de sneeuw. Het was nuttig dat ik nogmaals naar het huis ben gaan kijken, want het was nog kleiner dan ik al dacht. 
Ik had een rolmaat meegenomen om een aantal maten op te meten. Op de eerste verdieping bleek het hoogste deel 190 cm hoog te zijn (over een breedte van zo’n 20 centimeter). Mijn plannen om boven een slaapkamer met kledingkasten te maken, verdwenen dus al snel, net als mijn interesse voor het huis. Maar mijn huizenjacht gaat verder. Inmiddels heb ik de afgelopen maand al 10 huizen bezichtigd, en elke keer wordt me duidelijker wat ik precies zoek. Er komt vast wel een leuk geschikt huis voor me voorbij. Voorlopig woon ik nog steeds heel fijn in mijn huurappartement.
Dinsdagavond was weer de inmiddels vertrouwde soep-avond van de oriënteringclub. Dankzij de verse sneeuw was het genieten in de donkere bossen. ’s Avonds werd er tijdens de soep wel geklaagd dat de sneeuw ’tung’ (oftewel zwaar) was. Wat mij betreft mag er vaker ’tung’ sneeuw zijn! Dinsdagavond hoorde ik dat de oriënteringsclub in Fagersta (een stadje op zo’n 18 kilometer van mijn huis) een ski oriënteringsavondtocht zou organiseren op woensdagavond.
Als een jonge nog niet uitgelaten hond stond ik om 18 uur bij het gebouw waar de oriënteringskaarten werden uitgedeeld. Ik had de keuze uit 3 verschillende ‘bana’, en omdat ik niet kon kiezen en ik het zo leuk vind, nam ik er alvast 2 mee.
Al snel ging ik met mijn koplamp op pad. Wat was dat genieten: verse diepe zachte trage sneeuw waardoor ik gewoon zonder te remmen afdalingen afging, en dwars door de bossen moest ploeteren. Ploeteren was het op sommige stukken zeker: smalle half aangestampte ‘paden’ waar ik af en toe in de sneeuw wegzakte, terwijl ik met mijn skate ski’s geen grip had bergop (en het pad te smal was om te kunnen afzetten). Toen ik terugkwam van de eerste ‘bana’ ging ik door met de volgende ‘bana’. Midden in het bos hoorde ik de bosuilen naar elkaar roepen. Wat een genot!
Om 20 uur was de training afgelopen (jammer want ik had nog wel uren willen blijven!). Ter voorkoming dat de hulpdiensten naar me kwamen zoeken, was ik dus net voor 20 uur terug bij het kaartenuitgifte gebouwtje. Ik had daar leuke gesprekken met mensen, en kreeg nog een kaart mee voor als ik nog een andere keer wilde komen. Dat hoeven ze mij geen tweede keer te zeggen!
Donderdagavond stond de ‘nätverksmöte’ voor ondernemers van de gemeente Norberg op het programma. Met een bescheiden groepje ondernemers hebben we 2 uur vergaderd. Ook dat was weer goed voor mijn Zweeds, alhoewel er regelmatig op Italiaanse snelheid werd gesproken door de voorzitster (een Zweedse die jarenlang in Italië heeft gewoond) wat het lastig maakte om alles goed te volgen. Voorafgaand aan de vergadering moest iedereen zich voorstellen en uitleggen wat hij/zij in Norberg doet. Dat ging me redelijk af. Halverwege vroeg de voorzitster echter of ik even wilde presenteren wat mijn ondernemers plannen in Norberg zijn. Dat overviel me, maar tot mijn verbazing kon ik dat ook redelijk op zijn Zweeds uitleggen. Nog een paar van deze weken en ik word een echte Zweedse vergadertijger(in)!
Vrijdagochtend, op mijn parttime dag, stond ik al vroeg te popelen om naar Fagersta te gaan voor mijn ski orientërings rondje. Helaas waren de sneeuwomstandigheden ten opzichte van woensdag verslechterd: door de harde wind lagen er dennennaalden en takjes op het parcours, en doordat het had gedooid en weer was gaan vriezen waren er veel ijzige stukken in het bos. Dit keer moest ik wel flink remmen om de controle over mijn ski’s te houden. Op de smalle bospaadjes was dat af en toe een uitdaging, maar tot mijn verrassing ging dat de hele tijd goed. Toen ik bijna aan het einde van de route was gekomen, kon ik kiezen of ik de ‘normale’ (en snellere) route naar de finish wilde nemen, of de avontuurlijke route. Een stemmetje in mijn hoofd zei ‘Katja, wees verstandig, pak de normale route’, maar blijkbaar is mijn lijf niet zo gehoorzaam en luistert mijn lijf niet naar stemmetjes, want voor ik het wist skiede ik over het avontuurlijke pad. Het smalle kronkelige pad was niet voor niets een avontuurlijk pad, want onderweg kwam ik een kerstboompje tegen die zijn kopje boven de sneeuw uitstak. Mijn rechterski wilde graag even voelen hoe het kerstboompje voelde, waardoor mijn rechterski opeens stil stond en ik volop in de sneeuw belandde. Het jammere was dat mijn linkerknie op een rots terecht kwam, met als gevolg: een dikke en pijnlijke knie. Ook dat gaat wel weer over!
Vrijdagavond kwam er bij toeval een boekenkast op Facebook Marketplace voorbij. De boekenkast werd gratis aangeboden in Norberg. Omdat mijn mini boekenkastje die ik pas geleden bij de kringloopwinkel heb gekocht toch wel erg klein is (iets hoger dan kruishoogte) en mijn boeken eruit puilen, bedacht ik me dat een grotere boekenkast wel handig was. Ik stuurde de vrouw een berichtje met de vraag of ik de kast zou kunnen komen ophalen. Ze reageerde direct, en liet me weten dat ze hem wel kon komen brengen. Ik voelde me bezwaard en reageerde dat het geen probleem was om hem met mijn busje te komen halen. Toen ze me uitlegde dat de boekenkast in de aanhanger lag omdat er in huis geen plaats was, en dat ze toch al met de aanhanger op pad waren, zwichtte ik. Binnen 5 minuten stonden zij en haar man voor de deur om de boekenkast gratis en voor niets te bezorgen. Er was ook een bijpassend salontafeltje bij, die nu ook in mijn huis staat te pronken, en zo wordt mijn huis steeds gezelliger en completer. Ik ben er enorm blij mee, en vind de manier waarop dit liep zo gaaf! Zij vonden het ook leuk om te zien dat ik er zo blij mee was.
En zo ging ik blij het nieuwe weekend in. Het weekend dat vooral in het teken staat om me voor te bereiden op de Vasaloppet week, waar ik een week langlaufles ga geven. Mijn ski’s zijn gewaxt, mijn spullen zijn gepakt, dus ik ben klaar voor vertrek!
Als ik je week doorlees lijkt het net of ik ook door de sneeuw aan het ploeteren ben. En ik vind het heel erg knap dat het Zweeds jou nu al goed afgaat. Je bent een topper.
Veel plezier met je Vasaloppet week.
Dank je wel weer voor het leuke stukje waar je ons meeneemt op jouw avonturen!
Knap dat het Zweeds je al behoorlijk goed af gaat.
Heerlijk om te zien hoe je geniet en straalt op de foto’s!