Wat vooraf ging

Op nieuwjaarsochtend 2021 stepte ik in alle vroegte over het mountainbike parcours door de duinen van Noordwijk, niet wetende dat het jaar er heel anders uit zou zien dan ik had gedacht. Nieuwjaarsnacht ontving ik een mooi inspirerend nieuwjaarsfilmpje met als thema ‘move’. Tijdens die steptocht vond ik een mooie schelp die ik mee nam om daar de woorden ‘2021 move’ in te schrijven, zodat ik makkelijk aan het filmpje herinnerd kon worden. Toen ik op 1 januari thuiskwam van een weekje vakantie aan zee, legde ik de schelp onder het beeldscherm van mijn PC zodat ik daar elke thuiswerkdag naar kon kijken; niet wetende dat ik de boodschap van de schelp wel heel letterlijk zou nemen. 

2021 werd een heftig jaar voor me: na een relatie van bijna 20 jaar kwam daar begin januari een einde aan, een emotionele periode brak aan. De verdrietige periode die ik had bood me ook kansen om na te denken over wat ik écht wil. Ik keek koophuizen in Nederland, maar na het zoveelste huis te hebben bezichtigd, bekroop me een raar gevoel en kwam ik erachter dat ik helemaal niet in Nederland wilde gaan wonen. Dit was al de derde keer dat ik wilde emigreren (de eerste 2 keren waren na mijn afstuderen in Nieuw Zeeland en na een half jaar wonen en werken in Vancouver). Onder het motto ‘drie keer is scheepsrecht’ en ‘je kunt pas spijt krijgen van de dingen die je niet hebt gedaan’ hakte ik de knoop door. Ter voorbereiding belde ik diverse Nederlandse vrienden en kennissen die verspreid over Europa woonden, en stelde ik mijn lijstje van potentiële landen op: Noorwegen, Zweden, Oostenrijk, Slovenië, Finland, Duitsland en Zwitserland stonden op mijn lijst. 

Na diverse belrondes bleef Noorwegen op nummer 1 en Zweden op nummer 2 op de lijst staan, en wilde ik daar zo snel mogelijk naar toe gaan voor een voorverkenning. Helaas bleef de grens van Noorwegen vanwege Covid-19 lang dicht, maar in de zomer kon ik dan echt mijn voorverkenning starten. Tijdens mijn voorverkenning bleek Zweden mij meer te trekken, ook vanwege een gave opleiding ‘Friluftsliv-handverk-ledarskap’. De cursus Noors waar ik in maart mee was begonnen, werd omgezet in een cursus Zweeds, en mijn plan om te gaan emigreren werd in augustus definitief. 

Er dreigde nog bijna roet in het eten te worden gegooid door mijn vader die eind augustus met spoed in het ziekenhuis werd opgenomen en na 3 maanden pas uit het verpleeghuis kwam. Dat bezorgde me veel extra zorgen en veel ritjes naar Amersfoort maar gelukkig lijkt hij nu aan de beterende hand te zijn. 

In september moest het huis te koop worden gezet, en vanaf die tijd ben ik vooral bezig geweest met het afscheid nemen van heel veel spullen, het inpakken van spullen en in de beperkte tijd die er nog over was mijn emigratie voorbereiden. In december begon het afscheid nemen van vrienden en alle mooie dingen die ik in Nederland had. Op 24 december vertrok ik met een overvolle bus met mijn ‘2021 move’ schelp op mijn dashboard naar mijn ouders in Amersfoort. Daar vierde ik nog kerst en nam ik afscheid van familie en vrienden.