Het begint bijna traditie te worden om te lang te wachten met het schrijven van een blog. In de meer dan 2 maanden die er inmiddels verstreken zijn is er weer veel gebeurd; zoals gebruikelijk weer teveel om in een blog te typen, ik zal me dus proberen te beperken tot de ‘belangrijkste’ dingen en zal ik proberen het zo kort mogelijk te houden (zoals gebruikelijk kan ik hierop geen garanties geven).
Door het sneeuwoverschot die hier al sinds eind oktober is, ligt er inmiddels veel sneeuw en ligt er 30 kilometer perfect geprepareerde loipe rondom Norberg. Zoveel sneeuw heb ik in de 2 jaar dat ik hier inmiddels al woon nog niet gezien. Overigens was het vanwege de Afrikaanse varkenspest nog spannend of de loipe open zou mogen, maar precies één dag voordat de loipe zou openen, zijn de regels buiten het kerngebied (waar de besmette dieren zijn gevonden) versoepeld. We mogen in niet al te grote groepen het bos weer in, tot grote vreugde van vele dorpsgenoten.
Toen een vertegenwoordigster van de gemeente, tijdens een netwerkbijeenkomst voor ondernemers, opnieuw aan mijn vroeg of ik langlauflessen wilde aanbieden, besloot ik dat het nu wel een goed moment was om ‘ja’ te zeggen. Het gevolg hiervan was dat ik halsoverkop alle Zweedse langlauftermen uit mijn hoofd heb moeten leren, zodat ik in zo goed mogelijk Zweeds les kan geven. Inmiddels heb ik mijn eerste Zweedse langlaufklanten gehad, en staan er nog diverse les afspraken in mijn agenda.
In december ben ik volle bak bezig geweest met school. Zo moest ik voor mijn opleiding Zweeds een presentatie geven over de verschillen tussen Zweeds en Nederlands, en moest ik diverse ‘argumenterande’ en ‘utredande’ teksten schrijven over allerlei al dan niet interessante onderwerpen. Zo moest ik nadenken en standpunten innemen over verschillende onderwerpen: van digitale steden, brabbelende baby’s met een gehoorprobleem, basis inkomen tot sociale media en andere zaken. Net voor kerst had ik nationaal examen voor Zweeds 1 (vergelijkbaar aan middelbare school leeftijd 16 jarigen) waarvoor ik gelukkig met een mooi cijfer ben geslaagd.
Naast de opleiding Zweeds volgde ik afgelopen najaar ook de opleiding ‘cirkulär ekonomi och industriel symbios’ (oftewel: circulaire economie en industriele symbiose). Ik moest daarvoor een essay schrijven om een milieuprobleem op te lossen. Alleen het bedenken van een onderwerp vond ik al een uitdaging, maar tijdens een van mijn vele fietstochtjes kreeg ik een ingeving (voor mensen die het nog niet wisten: tijdens fietstochtjes krijg ik de leukste ideeën, dus mocht je nog op zoek zijn naar een idee: ga fietsen!). Zweden staat van oudsher bekend om de staalindustrie en staalindustrie is een erg vervuilende industrie. De regio waar ik woon, Bergslagen, staat bekend om staalindustrie. Omdat ik lange tijd gewerkt heb in (en een zwak heb voor) de staalindustrie, koos ik het onderwerp ‘staalindustrie meer circulair maken’. Het kostte wat tijd, maar net voor kerst lag er een mooi verslag van 18 pagina’s in de mailbox van mijn juf. En ook hier ben ik met vlag en wimpel voor geslaagd en daarom hangen (zoals altijd sinds ik in dit huis woon) dag en nacht de vlag(gen) en wimpel uit.
Daarnaast was ik in december ook volle bak bezig met het regelen van de hotels voor de fietsreizen van Vasasport. *** RECLAME ALERT*** Dit jaar worden er (zoals elk jaar) weer gave fietsreizen georganiseerd. Inmiddels staan de fietsreizen online en zijn ze te boeken. Mocht je op zoek zijn naar een gave fietsreis (race, MTB of gravel), kijk dan eens op www.vasasport.nl .
Gelukkig stond de maand december niet alleen in het teken van opleidingen en werken, maar heb ik ook nog leuke activiteiten met de orienteringsclub gedaan. Zo was er de traditionele jaarlijkse hamjacht, waarbij je zou verwachten dat je achter een ham aan moet rennen, of op jacht moet gaan naar een wild zwijn om daar een ham van te maken, maar niets is minder waar. Door het dorp lagen verschillende orienteringspunten verstopt, en je moest van tevoren aangeven hoe lang je over de route zou doen. Tijdens de wedstrijd mag je geen horloge, GPS of telefoon bij je hebben. Degene die het dichtstbij de ingeschatte tijd zat, won. Met maar 51 seconden verschil won ik een tegoedbon voor de supermarkt (om een kerstham te kopen, maar gelukkig heeft de supermarkt ook andere dingen -zoals chocola- in het assortiment….).
Verder was er een kerstorienteringstocht in de diepe sneeuw. Om mensen tijdens de kerstvakantie te vermaken heb ik met een aantal maatjes van de orienteringsclub een ‘kerstmannenjacht’ door het dorp uitgezet waarbij mensen met behulp van een kaart op zoek moesten gaan naar kerstmannen. Elke kerstman had een letter, en van de letters moest een kerstwoord worden gevormd.
Over kerst gesproken: ik ben ook nog cultureel goed bezig geweest. Zeg je Zweden en kerst, dan zeg je ‘kerstconcert’. Om dat ook eens mee te maken, ben ik daar in de kerk in het dorp naar toe gegaan. Zo kom ik ook nog eens een keer in de kerk, en het was best leuk om zoiets een keer mee te maken. Overigens was mijn fiets het niet helemaal eens met mijn plan om naar het kerstconcert te gaan: toen ik ongeveer halverwege was, kwam ik erachter dat ik een lekke achterband had. Omdat het glad en glibberig was, besloot ik toch maar af te stappen en al rennend (op mijn spikes) naar de kerk te gaan. Helaas lukte het me daardoor niet om op tijd in de kerk te zijn en kwam ik 5 minuten te laat aan. Het was nog even een uitdaging om de juiste deur te vinden, en het leek me het veiligste om de zijdeur te pakken, met als gevolg dat ik niet geheel onopvallend de kerk in kon sluipen. Vanaf nu weet ik ook waar de achteringang is….
Met kerst was er nog steeds veel sneeuw, en veel kou, waardoor er veel leuke activiteiten op het programma stonden: snowshoeën, schaatsen, toerlanglaufen door het bos en gewoon langlaufen. Naast deze activiteiten heb ik -noodgedwongen omdat ik anders mijn huis niet meer in of uit kon – ook een nieuwe activiteit moeten opstarten: sneeuwruimen. Door de grote hoeveelheid sneeuw was het bovendien niet altijd makkelijk om met mijn fatbike door de sneeuw te fietsen, waardoor ik een keer met mijn pulka (volgeladen met ski’s) door het bos naar de langlaufloipe ben gegaan om langlaufles te geven. Daarnaast is het me – voor het eerst in 2 jaar- gelukt om 1 keer met de auto naar de langlaufloipe te gaan! Mijn langlaufmaatjes wisten niet wat ze zagen (en sommigen waren zelfs verbaasd toen ze erachter kwamen dat ik een auto heb).
Naast leuke dingen, gebeuren er hier helaas ook trieste dingen: er is begin dit jaar op zo’n 500 meter van mijn huis een houten huis tot op de grond toe afgebrand. Het was heel triest om te zien hoe snel de vlammen uit het huis sloegen, en het werd nog triester toen er bekend werd dat er 2 mensen bij de brand om het leven zijn gekomen. De politie is een onderzoek gestart naar de oorzaak van de brand, en de omgeving is nog steeds met linten afgezet.
Januari stond voor mij in het teken van langlaufles geven voor Vasasport in Ramsau, het Zwarte Woud en Oberhof, waardoor ik 4 weken van huis ben geweest. Helaas waren de sneeuwcondities daar niet zo goed als in Zweden. Vooral het Zwarte woud deed zijn naam eer aan: er was niet zoveel witte sneeuw te bekennen, maar desondanks hebben we toch nog wat sneeuw gevonden en waren het geslaagde reizen.
Inmiddels ben ik weer thuis, en kan ik weer genieten van een sneeuwoverschotm wat een genot. En wat ik in die sneeuw allemaal heb beleefd, kun je lezen in een volgend blog!
Hoi Katja, het was weer gezellig je blog te lezen. Waar jij alle energie vandaan haalt is mij een raadsel😄. Maar fijn te lezen dat het goed met je gaat en je jezelf prima vermaakt. Liefs van ons Martin en Tineke🥰
Weer gezellig om te lezen over je avonturen !
Ze boffen toch maar in Zweden dat ze onze langlaufinstructrice hebben ingepikt