Als onderdeel van het ‘integreren in Zweden’ programma hadden Jeroen en Danielle voor mij de film ‘En man som heter Ove‘ op de agenda gezet. De hoofdpersoon in deze film is Ove, een nors overkomende man die zich heel braaf aan alle regeltjes houdt, verbodsbordjes ophangt en mensen aanspreekt als ze zich niet aan de regels houden (dat is blijkbaar een stereotype voor Zweden). In werkelijkheid blijkt deze man een hele zachtaardige en lieve man te zijn. De dag na het zien van deze film gingen we langlaufen, en jawel: ik had een ontmoeting met een Ove op het spoor die tegen mij in het Zweeds begon te mopperen over 2 mensen die voor ons dwars op het spoor stonden. Ik gaf hem gelijk, en zei vervolgens tegen hem dat het supermooi weer en supermooie sneeuw was. Het bleek best een aardige man te zijn, want zijn gebrom maakte al snel plaats voor enthousiasme over het langlaufen. Zo was ik weer een ’typisch Zweeds’ ervaring rijker.
Inmiddels heb ik ook ervaring met rijden over gladde wegen: afgelopen vrijdag ben ik verhuisd naar mijn huurappartement in Norberg. Ondanks dat de weersverwachting er eerst goed uitzag, bleek het tegendeel het geval. Op donderdagavond begon het hard te regenen, vervolgens ging het ’s nachts vriezen en sneeuw en bevroor alle regen. Het resultaat was dat er op vrijdagochtend spekgladde wegen waren (en dat er – naast sneeuw op mijn auto daaronder- ook een ijslaag zat vastgevroren). Sommige wegen waren redelijk goed begaanbaar gemaakt (lees: stukjes weg waren zichtbaar, zodat je daar redelijke grip had), maar onderweg kwam ik over een stuk van zo’n 10 kilometer wat één ijsplaat was (heuvel op, heuvel af….). Gelukkig had ik alle tijd en was er geen verkeer op de weg, zodat ik met een slakkengangetje voorzichtig over de ijsplaten kon rijden. Zo word ik elke keer meer bedreven in het rijden onder winterse omstandigheden (en Irma, zo kan ik mijn bilspieren weer trainen als ik met samengeknepen billen in de auto zit – met dat strakke kontje komt het met veel winterse omstandigheden wel goed!).
Het was bij mijn vertrek uit Skokloster een heel gepuzzel om al mijn spullen weer in mijn bus te proppen en mee te krijgen naar Norberg. Toen ik alles had uitgeladen en de zooi in mijn appartement stond, was ik weer verrast hoeveel rotzooi er in een bus past. Ik had onder andere 2 Stokke stoel meegenomen die makkelijk te demonteren zijn en weinig ruimte innemen. 1 knie-bureaustoel en -voor de kenners onder ons- mijn ‘gynaecologen stoel’ die heerlijk zit (en er in de relax stand uitziet alsof je bij de gynaecoloog in de stoel ligt). Uiteraard mocht mijn zelfgemaakte uitschuifbare bed die ik voor mijn busje gemaakt heb, ook mee naar Zweden. Daarnaast is mijn trouwe Zuid Afrikaanse vriend het wrattenzwijn (een houten bijzettafeltje) ook mee.
Nadat alles uit mijn bus was geladen, ging ik op pad om hier in de buurt een bankstel op te halen. Gelukkig had ik wat spinazie op, zodat ik in mijn eentje het loodzware bankstel in mijn appartement kon tillen. De dag erna, op zaterdag, heb ik nog een boekenkastje en een elektrisch in hoogte verstelbaar bureau gekocht, en op zondag nog een massief eiken eettafel en stoelen (die ik ook weer in mijn eentje het appartement in heb getild – zo kom ik nog aan mijn kracht training toe). Zo was mijn huis al snel praktisch en gezellig ingericht. De enige dingen die ik nog moet aanschaffen zijn een servies (momenteel heb ik 2 plastic Mepal borden waarmee ik het moet doen; als er visite komt is dat toch niet zo handig) en wat andere huishoudelijke spullen (zoals bijvoorbeeld een stofzuiger) zodat ik niet meer hoef te kamperen in eigen huis (en op mijn knieën met stoffer en blik mijn huis moet schoonhouden).
Afgelopen zondag had ik een afspraak voor een bezichtiging van een koophuis. Ik had mijn oog laten vallen op een typisch Zweeds huisje en aan de buitenkant was het meteen liefde op het eerste gezicht. Bovendien was de locatie prachtig: afgelegen met een paar huizen in de buurt en op 300 meter van 2 meren af. Super om in de zomer te kunnen suppen en te kanoën. Vol enthousiasme fietste ik de 13 kilometer enkele reis naar het huisje toe. Het was enorm druk bij de bezichtiging (er stonden zo’n 10 auto’s), maar zoals verwacht was ik de enige die op de fiets was gekomen (typisch Katja’s). Inmiddels heb ik in Zweden al iets van 10 huizen bezichtigd, en ik begin steeds meer te wennen aan het bijzondere bezichtigingsproces (typisch Zweeds). Je reserveert bij de makelaar een tijdvak (meestal 10 minuten) waarin je het huis kunt bezichtigen. In datzelfde tijdvak zijn er meerdere mensen die het huis bezichtigen. Daarvoor en daarna komen er weer in blokken van 10 minuten diverse mensen kijken. De makelaar staat passief in of rond het huis, deelt een brochure uit en je mag zelf het huis bezichtigen en overal foto’s van maken en alle kasten open trekken. Als je vragen hebt, kun je die aan de makelaar stellen, maar de kans dat de makelaar een antwoord op jouw vraag kan geven is niet heel groot. Vervolgens kun je, als je geïnteresseerd bent, een bod uitbrengen op het huis. Iedere geïnteresseerde ontvangt dan een SMS met daarin de hoogte van het bod. Elk bod dat gedaan is, wordt per SMS rondgestuurd, en zo kun je tegen elkaar opbieden en meerdere biedingen uitbrengen.
Op mijn fietstocht op weg terug, kwam ik tot de conclusie dat dit niet het huis is dat ik zoek (ondanks dat de omgeving prachtig is en er een geweldig gaaf meer ligt). Omdat ik alleen ben en ik nog niet veel mensen ken, wil ik toch een beetje in de buurt van een dorpje zitten (en lid worden van sportverenigingen) om makkelijker te kunnen integreren. Bovendien wil ik graag veel op de fiets doen, en dat is vanaf dat huis wat minder makkelijk.
De eerste week in mijn nieuwe huis is goed bevallen: ik heb een fijn huis (in een houten Zweeds rood gekleurd gebouw) met een woonkamer, een slaapkamer en een ruime woonkeuken. Daarnaast heb ik in de kelder nog een ruime berging waarin mijn step, mijn fiets, mijn stepslee, mijn rolski’s en al mijn langlaufski’s met gemak passen. Vooralsnog is dit dus ideaal. En, op zijn Ove’s, hangt het appartement ook vol met verbodsbordjes en briefjes. Typisch Zweeds!
Ik woon er rustig, alhoewel ik wel regelmatig overlast heb van luidruchte buren: bosuilen die op enkele meters van mijn huis hard naar elkaar roepen, zo gaaf!
De omgeving rondom mijn huis heb ik al verkend: ik woon in een doodlopend straatje wat uitkomt in het bos; en ook dat bos heb ik deze week al uitgebreid verkend (iets uitgebreider dan de bedoeling was). De kleine paadjes lokten naar me, en al snel werd een korte wandeling een wat langere speurtocht door het bos..! Het kleine paadje dat ik volgde was op den duur geen pad meer, dus moest ik mijn eigen pad door de sneeuw maken. Typisch Katja’s!
De langlaufloipes van de Engelbrektsloppet zijn ook door mij verkend en ook deze zijn goedgekeurd. Er ligt een mooi strak spoor van 10 kilometer lang, waarvan een deel ook ’s avonds verlicht is. En uiteraard ga ik daar, overdag of ’s avonds, lekker met de fiets heen. Typisch Katja’s!
Verder heb ik al diverse contacten gelegd. Zo heb ik de orientëringsclub en de langlaufclub gemaild. De woordvoerder van de orientëringsclub was heel enthousiast en nodigde me meteen uit voor een clubavondje in de sauna. Of dat typisch Zweeds is, weet ik niet (die sauna wel overigens – maar ik ben geen fan van sauna’s), maar ik begin eerst maar met een gewone kennismaking. Volgend weekend ga ik als vrijwilliger helpen bij de uitgifte van startnummers van een langlaufevent. Dat lijkt me leuk, en een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen en mijn Zweeds wat te verbeteren.
In het lokale krantje heb ik afgelopen week een artikel gelezen over een Nederlandse vrouw die met haar gezin een B&B in Norberg runt. Ik heb haar gemaild, en ga binnenkort ook bij haar op de ‘fika’ (typisch Zweeds: op de koffie). Niet dat ik per se op zoek ben naar Nederlanders, ik wil liever integreren met de Zweden, maar het is wel leuk om ervaringen uit te wisselen. En uiteraard doe ik dat, niet typisch Zweeds maar wel typisch Katja’s, op de fiets. Die spijkerbanden zijn de uitvinding van de eeuw, geen ijsplaat is te glad voor me en geen weg is te lang om te fietsen!
Wat super gaaf allemaal Katja! Wat zul jij genieten daar! Ik vind het een hele stoere stap van je, hoe doe je het met werk? Online nog voor VI?
Geniet!!
Hoe krijg je trouwens in je eentje die bank en tafel omhoog… niet normaal! Haha
Wat een leuk verhaal over huis bekijken. Dat gaat hier toch heel anders. Wat is het mooi daar, ben ook zo benieuwd hoe het daar in de zomer is! Je mag trots op jezelf zijn! Geniet van je weekend.
En in de nieuw tweedehands gekochte spiegel kun je dat strakke door glad ijs kontje goed bekijken 😁