Mijn eerste stappen naar ‘Zweedse zelfstandigheid’

En zo is er al meer dan een week voorbij gevlogen… Een week waarin ik de eerste stappen naar Zweedse ‘zelfstandigheid’ gezet heb. Zoals ik al heb aangegeven, kun je in Zweden nagenoeg niets regelen zonder persoonsnummer. 

Toch is het me gelukt om, met hulp van Danielle (die een familieabonnement voor me heeft afgesloten), een mobiel internet abonnement te regelen, zodat ik wat minder afhankelijk ben van de hotspot van Danielle. Verder heb ik komende week een afspraak bij de bank om een Zweedse bankrekening te openen. Dit is in Zweden een uitdaging zonder persoonsnummer, maar toen ik vertelde dat ik maandelijkse inkomsten heb, leek er toch wat mogelijk. Nu maar afwachten of dat in de praktijk ook gaat werken.

Verder heb ik afgelopen vrijdag diverse huurappartementen in Norberg (voor de langlaufers onder ons: Dat is de startplaats van de Engelbrektsloppet!) bezichtigd. Ik heb een leuk appartement op 2,5 kilometer van de langlaufloipe gevonden. Het is al snel beschikbaar, nu maar hopen of dat het me gegund wordt…  Het was nog een hele uitdaging om in Norberg te komen: vanaf hier is het ongeveer 2 uur rijden, dus ik wilde op tijd vertrekken. Mijn auto was helemaal ondergesneeuwd, en de sneeuw en het ijs die er op mijn ruit zat, was heel erg vastgevroren.

Voordat ik met een redelijk schoon gekrabte voorruit kon gaan rijden, was er een half uur verstreken. Toen ik goed en wel op weg was, brandde er een OBD waarschuwingslichtje op mijn dashboard. Volgens de handleiding van mijn auto moest ik zo snel mogelijk een garage opzoeken. Dat deed ik ook, en in mijn beste Zweeds (gecombineerd met wat Engels) legde ik uit wat er aan de hand was. Helaas had deze garage geen tijd, en kon ik pas na het weekend terecht. Dat was geen optie, dus vroeg ik of hij een andere garage wist. Dat wist hij, en zo vertrok ik naar die garage. Onderweg maakte ik een stop bij de Lidl om alvast een lunch te kopen. 

Nadat ik de auto weer startte was het lampje weer uit. En dus hoopte ik dat het uit zou blijven. Niets was minder waar…. 36 kilometer voor ik in Norberg aankwam, begon het lampje weer te branden en nog geen minuut later stond er een rood STOP teken op mijn dashboard. Daarna sloeg mijn auto af… Ondanks dat ik een ruime tijdsmarge had ingebouwd, ging het me niet meer lukken om op tijd te zijn voor mijn bezichtigingen, maar gelukkig had ik contactgegevens van de mensen waar ik een afspraak mee had, en kon ik hen informeren dat ik later kwam. Mijn eerste uitdaging was om de auto weer aan de praat te krijgen. Dat lukte na 5 minuten wachten, maar het lampje bleef branden. Met samengeknepen billen reed ik de laatste 36 kilometer naar Norberg, in de hoop dat mijn auto zou blijven rijden. Gelukkig lukte dat. Mijn oorspronkelijke plan was om deze dag een verkenning te maken rondom Norberg, maar mijn auto gooide roet in het eten.

Na 4 bezichtigingen, ging ik in Norberg op zoek naar een garage, omdat ik wilde weten wat er aan de hand was, en of het kwaad kon om ermee verder te rijden. De eerste garage was dicht, en de volgende garage kon gelukkig mijn auto uitlezen. Er bleek een probleem te zijn met een lage brandstofdruk…. en de vervolgmelding was dat er een grote lekkage was van de brandstof…. De twee monteurs zochten in het donker naar een lekkage, maar er was niets te vinden. De verklaring voor de storing zou ook kunnen zijn dat er ijs in mijn leiding zat….Het was berenkoud buiten, en zelfs de motorklep ging niet meer dicht omdat de kabel vastgevroren zat. Uiteindelijk werd dit door de garagemannen opgelost, en kon ik weer vertrekken. Helaas was de terugreis naar Skokloster problematischer, het vuiltje of de ijspegel die in mijn leiding zou moeten zitten lag dwars. Mijn auto stopte diverse keren, en ik moest mijn auto regelmatig aan de kant zetten terwijl het buiten donker was. Ik was dan ook blij toen ik de oprit van mijn tijdelijke huis opreed. Inmiddels heb ik een busje diesel cleaner in mijn tank gegooid, en hoop ik dat de problemen zijn verholpen…op hoop van zegen. 

Naast deze praktische zaken was er deze week ook voldoende tijd voor ontspanning: er lag veeeeel sneeuw (teveel om in de sneeuw te kunnen stepsleeën) en ijs, dus ik heb me goed kunnen vermaken met schaatsen, langlaufen en stepsleeën. Wat een genot om hier te zijn!